Stop de tijd
Natuur speelt een belangrijke rol in je werk. Waar komt die fascinatie vandaan?
‘Ik ben opgegroeid in het Gooi, bij de hei. Ik kan me nog heel goed herinneren dat ik als kind verbaasd was dat ik een boom maar van één kant kon zien. Ik dacht: als ik eromheen ren, kan ik vast de hele boom zien. Dat is natuurlijk een kinderlijke gedachte, maar wel kenmerkend voor hoe ik naar dingen kijk: niet aannemen wat er is, maar heel onderzoekend naar de wereld kijken, en dan vooral naar de natuur.’
Die herinnering uit je jeugd bracht je bij Mappings, je serie met bomen.
‘Ja, ik kom nog steeds op de hei en toen die herinnering aan vroeger terugkwam, dacht ik: ik ben benieuwd hoe ik die boom nu eindelijk in zijn totaliteit kan vastleggen. Ik ben eromheen gaan lopen, heb de boom van alle kanten gefotografeerd en dat samengebracht tot een nieuw beeld dat die totaliteit laat zien. Mijn werken bestaan uit meerdere beelden, ik schilder als het ware met foto’s, vaak met delen van foto’s.’
Kim Boske voor een indigoblad tijdens haar artist in residence in Japan.
Uit hoeveel beelden bestaat zo’n foto?
‘Een vroeg werk tussen de twintig en de vijfentwintig. Tegenwoordig bestaan ze soms weleens uit vijftig beelden. Alle beelden heb ik gefotografeerd tijdens wandelingen. Wandelen is een bron van inspiratie. Ik kan op twee manieren wandelen, gewoon wandelen met mijn gezin, zoals het voor iedereen geldt. Of wandelen met mijn camera. Meestal heb ik dan onderzoek gedaan naar het gebied waar ik geïnspireerd door ben geraakt. Dan wandel ik anders. Een beetje als een toerist.’
Veel wandelen en thuis verwerken wat je gezien hebt.
‘Precies! Ik bouw eerst een archief van datgene wat ik heb gezien en daar ga ik mee aan de slag om een beeld van het nu te maken. Het werkproces is een trial and error proces. Ik zit heel lang achter mijn computer te ‘schilderen’ met foto’s om te zoeken naar mijn herinnering, naar mijn ervaring van een wandeling. Het creëren van het uiteindelijke beeld kost vaak meer dan een maand.’
Een tijdrovend proces.
‘Mijn werkproces is inderdaad heel langzaam. Die vertraging, die ik zelf meemaak als ik achter mijn computer zit, probeer ik ook teweeg te brengen bij de kijker. Door die gelaagdheid ontstaat er bij de toeschouwer eenzelfde soort gevoel van tijd. Als je langer kijkt, zie je steeds meer. Ik hoop dat de kijker diezelfde beleving krijgt. Zeker nu, omdat we helemaal niet meer gewend zijn om te vertragen.’
Kim Boske, Moving Flowers 2, 2020, inkjet print, 45 x 60 cm.
Kim Boske, Moving Flowers 1, 2020, inkjet print, 45 x 60 cm.
Je nieuwe project met indigo is ook zeer arbeidsintensief.
‘In 2018 heb ik een artist in residence gedaan in Kamiyama, een boerendorpje in Japan. Ik wilde er onder meer een papieronderzoek doen, wilde meer tactiliteit in mijn werk dan alleen maar prints uit het lab. Ik heb toen de Awagami fabriek bezocht, waar ze gespecialiseerd zijn in handgemaakt washi papier. Ik zag er een vrouw die papier in een bad deed. Het papier kwam er eerst geel, toen groen en daarna blauw uit. Het was magisch om te zien. Ik raakte met haar aan de praat en zij vertelde dat dit deel van het land bekend staat om zijn natural indigo farming. Helaas is door de komst van synthetisch indigo de teelt van indigo bijna verdwenen. Indigo is een extreem moeilijk en delicaat proces. Er is geen wetenschap op toe te passen. Elke familie heeft zijn eigen recept. Er mislukken dus ook baden omdat er iets in het proces is misgegaan. Het is heel arbeidsintensief en er zijn in Kamiyama nog maar vijf boerderijen waar dit wordt gedaan.’
Lees het hele interview in Residence no.12, verkrijgbaar online.
Fotografie Courtesy Kim Boske, Tekst Ellen Leijser