Binnenkijken in de Italiaanse woning van Angela Missoni

De moderne, bijna minimalistische villa van Angela Missoni heeft meer glas dan muren. Toch weet ze het huis te vullen met een bonte verzameling meubels, stoffen en voorwerpen die volgens haar een thuis verdienen.

Direct nadat Italië vanwege de coronapandemie in lockdown ging, verliet Angela Missoni, creatief directeur van het gelijknamige Italiaanse modehuis, haar appartement in Milaan waar ze normaal gesproken haar werkdagen doorbrengt, en keerde terug naar haar thuisbasis: haar villa in Sumirago, in de Italiaanse provincie Varese waar de familie in 1953 begon met het maken van breiwerk. Hier heeft ze al haar geliefden dichtbij: haar man Bruno Ragazzi, moeder Rosita, haar twee dochters Margharita en Theresa, drie kleinkinderen en heel veel neven en nichten. ‘Ik heb een grote tafel waar twaalf mensen aan kunnen zitten, maar vaak is zelfs die te klein’, lacht ze. ‘In het weekend kook ik vis, pasta en seizoensgroenten en voor mijn moeder maken we graag traditionele gerechten. Thuis is voor mij de plek waar mijn familie is.’

Horizon
Ook in andere opzichten is de in 1965 gebouwde villa met de parkachtige tuin die in de jaren zeventig werd ontworpen door landschapsarchitect Pietro Porcinai, een plek waar ze zich thuis voelt. ‘Ik ben altijd op zoek naar uitzicht’, zegt ze. ‘Ik heb een verre horizon nodig om me goed te voelen. Dat is mijn manier om balans te creëren tegenover mijn veeleisende baan die ook stressvol kan zijn, zeker in tijden zoals deze. Als ik ’s ochtends uit mijn slaapkamerraam kijk en het landschap en de bergen zie, heb ik al het gevoel dat ik buiten ben. Ik voel dat de natuur dichtbij is. We zochten al langer een huis in de buurt, maar wilden niet zelf iets bouwen. Het was een vriendin die me erop attendeerde. Ze zag de advertentie in de krant toen ze in de wachtkamer van de tandarts zat en belde me meteen. Toen ik hier door de poort kwam, wist ik dat dit het huis van mijn dromen was.’

Verzamelaar
Als designer bracht Angela, toen ze in jaren negentig in het familiebedrijf stapte, een frisse wind in het toch wel een beetje ingeslapen modemerk Missoni. ‘Dankzij mijn familie ben ik beïnvloed door ontwerpers zoals Achille Castiglioni en Mario Bellini, maar ik heb een ook kitscherige kant. Ik hou van humor en kleur. Heel veel kleur. En ik ben een verzamelaar die moeilijk afstand kan doen van dingen. Ik heb twee stoelen van Gio Ponti die me al vijfendertig jaar volgen omdat ik er geen afstand van kan doen. Bijna al mijn meubels hebben al een heel leven achter de rug. De nieuwere kan ik op één hand uitrekenen en zijn van Patricia Urquiola die absoluut op dezelfde golflengte zit als ik. Maar ik heb ook enkele stukken van Marcel Wanders en Tom Dixon.’

Rommelmarkt

De inrichting is een voortdurend project in uitvoering. ‘Je moet nooit alles in een keer kopen’, doceert Angela. ‘Ik verander voortdurend de patronen, kussens, schilderijen en foto’s. Telkens als ik iets nieuws vind, verandert er weer iets. Ik speel gewoon graag voor decorateur. Als ik niet in de mode had gewerkt, zou ik een dwangmatige huisvrouw zijn die voortdurend met haar huis bezig is.

Daarnaast verzamel ik dingen waar niemand van houdt of waar niemand voor zorgt’, vervolgt ze. ‘Zo heb ik een verzameling pastelkleurige porseleinen poedels uit de jaren vijftig en zestig, ornamenten van handen en heel veel vogels. Die vind ik op rommelmarkten waar ik als kind al samen met mijn moeder naartoe ging en die ik nu samen met mijn dochters bezoek. Een reis naar welke stad dan ook, of het nu Parijs of New York is, is niet compleet zonder een bezoek aan een rommelmarkt. Als ik dan iets tegenkom waarvan ik het gevoel heb dat niemand er om geeft, denk ik dat ze een huis nodig hebben en neem ik ze mee.’ missoni.com

Lees verder in Residence no.5, 2021 bestel het meinummer hier via onze online shop. Fotografie: Fabrizio Cicconi / Living Inside | Tekst: Marzia Nicolini | Tekstbewerking: Sylvia Emonts