Natasja Alers wil dat haar werk aantrekt als een snoepwinkel

Het menselijk lichaam, soms aantrekkelijk, soms afstotelijk, en soms tegelijkertijd, fascineert Natasja Alers al van jongs af aan. Deze editie van Vakwerk spreken we de kunstenares.

Op haar elfde liep Natasja Alers met haar ouders langs de skatebaan op de Rotterdamse Blaak en zag daar Guard, een drie meter hoge keramieken robot van Hans van Bentem. ‘Ik dacht meteen: dit soort dingen maken wil ik later ook.’ En dat heeft ze gedaan. Een van de meest spraakmakende keramieken beelden van de beeldtentoonstelling ArtZuid afgelopen zomer was van haar. Een reusachtige verzameling aan elkaar geklonken borsten in zoete pastelkleuren, gemaakt van hard keramiek, maar zacht en sensueel voor het oog. Breastparty XL is de vergrote weergave van het kleinere Breastparty, vertelt ze, waarvoor ze haar eigen borsten – platgedrukt – gebruikte.

‘Ik heb er gipsafdrukken van gemaakt en daarna weer klei-afdrukken, die ik daarna samenstelde tot een nieuw werk.’ Het werk moet je aantrekken zoals een snoepwinkel je aantrekt, zegt ze. ‘En als je dan dichterbij komt zie je dat het niet alleen maar sensueel, lief en zoet is, je ziet ook vergankelijkheid en verval.’

Het menselijk lichaam, soms aantrekkelijk, soms afstotelijk, en soms tegelijkertijd, fascineert haar al van jongs af aan. ‘Misschien komt het doordat ik vroeger nogal wat problemen had met mijn eigen lichaam. Mijn voeten stonden een beetje naar binnen en daar werd ik mee gepest.’ Haar grote voorbeeld is Eileen Gray, omdat zij alles in haar eigen huis zelf ontwierp. ‘Ook van keramiek kun je alles maken, van meubels tot sculpturen, tot vazen, lampen en servies. Dat is zo bijzonder van het materiaal.’ Recent ontwierp ze haar eerste krukken en vazen. Druiperig, vies en lekker tegelijkertijd. Afstotelijk en aantrekkelijk.

Natasja volgen? Dat kan hier of via Rademakers Gallery.