Een penthouse met perspectief
Wanneer een echtpaar uit Qatar erin slaagt een uniek appartement in Parijs te kopen vragen ze de Libanese architect Gregory Gatserelia een ontwerp te maken dat kan wedijveren met het uitzicht.
Voordat mijn cliënten dit huis kochten woonde de voetballer Mbappé er. Best bizar: bij het afbikken van de wanden kwamen we erachter dat de elektrische bedrading levensgevaarlijk was. Het appartement had makkelijk door kortsluiting in vlammen kunnen opgaan.’ Aan het woord is Gregory Gatserelia, door stijlbijbel Architectural Digest één van de honderd beste architecten ter wereld genoemd en vast jurylid van de PAD designbeurs in Parijs en Londen. Gatserelia is voor een paar dagen in Milaan voor hij weer afreist naar het Midden-Oosten. ‘Ik ben voor dezelfde cliënten, inmiddels goede vrienden, bezig met een project in Qatar. Een zeer modern gebouw, zowel wat betreft de structuur van het pand als het interieur. Frappant, want de echtgenoot was aanvankelijk veel meer geporteerd van klassieke architectuur. Maar het mooie van deze mensen is dat ze open staan voor nieuwe dingen, leergierig zijn en me vertrouwen.’ Gregory’s stem is donker en een tikkeltje melancholisch, iets wat misschien wel hoort bij de wat fatalistische attitude van mensen die gewend zijn in een complex gebied te wonen. ‘Wij Libanezen denken in episodes, niet in één leven. Er gebeurt zoveel, door conflicten en oorlogen, dat we elastisch geworden zijn. We zijn altijd weer bereid om de pagina om te slaan en opnieuw te beginnen.’
Geen bommen, maar de ontploffing van een fabriek vol ammoniumnitraat verwoeste in 2020 Gregory’s succesvolle SMO gallery in Beiroet. Een immense explosie die een volledig district van de stad wegvaagde en aan velen het leven kostte. ‘Met mijn galerie heb ik. veel jonge Libanese kunstenaars op weg kunnen helpen. Sommigen exposeren nu in galeries in New York, Parijs en Londen en hebben wereldwijd erkenning voor hun werk gekregen.’ Een ‘episode’ van bijna tien jaar, waarover hij verder niet te lang wil uitwijden. ‘Ik ben nu bezig en het penthouse, ofwel de zolderverdieping, heeft een schuin aflopend plafond met twee hoeken die opgevuld worden door een massieve balk. Bij de etage eronder waren de muren recht maar moesten we rekening houden met de centrale machinekamer van de lift, een soort rare platte doos in het hart van de woonkamer.’ Voor de zolder, waar de slaapkamers zijn ondergebracht, besloot Gregory de dakspanten, de houten balken die van de onderste dakrand schuin oplopen naar de nok van het dak, niet zoveel mogelijk te camoufleren maar juist te áccentueren. Gregory: ‘Op die manier wordt het een element dat iets toevoegt, in plaats van een doorn in het oog.’ Hij liet de wanden en balken bekleden met facetten van samengeperste haverstrootjes (vervaardigd door het Franse Atelier Lison de Caunes), een patchwork van straw marquetry dat langs de gehele wand doorloopt. De Italiaanse kunstenaar en designer Jacopo Foggini (de Wereldreiziger op pagina 101) ontwierp een cluster van draden, een soort wolk die in de hoek van de kamer, tegen de dakspant, lijkt op te stijgen.
Het centrale ‘obstakel’ in de woonkamer, een uitstulping van de machinekamer, besloot hij met hoogglanzend koper te laten bekleden en te voorzien van twee organisch gevormde, witte fauteuils, strategisch gepositioneerd richting het iconische vocal point van de woning: de Eiffeltoren. ‘Je kunt hier nu als op de eerste rij bij een spektakel plaatsnemen en op eenzame hoogte genieten van het prachtige uitzicht. Mét een lekker drankje in de hand, want ik heb voor dezelfde kamer ook een bar ontworpen waar cocktails gemixt kunnen worden.’
Gevoel voor dosering
Want eerlijk is eerlijk; hoe bijzonder hij het interieur ook maken wilde, Gregory realiseerde zich wel degelijk dat zijn cliënten het appartement gekocht hadden om het spectaculaire zicht op de toren. ‘En dan ga je natuurlijk geen dikke gordijnen voor de ramen hangen, maar zorg je dat die toren zoveel mogelijk uit de verf komt.’
De kolommen in de woonkamer, links en rechts van de ramen, voorheen van witgeschilderd aluminium, liet hij daarom ook bekleden met glanzend koper. ‘Ze functioneren nu als een soort spiegels waarin het exterieur vanuit verschillende hoeken gereflecteerd wordt, zodat je nooit het gevoel hebt dat ze het panorama belemmeren.’
Ook de keuze van het meubilair, dat uiterst spaarzaam en doordacht door Gregory toegepast werd, is het resultaat van zijn perfecte gevoel voor dosering. ‘Slechts een paar bijzondere stukken die echt iets toevoegen. Met mijn opdrachtgevers heb ik tal van galeries bezocht waarbij ik de galeriehouder altijd vroeg de tijd te nemen en uit te leggen wat er bijzonder aan een meubel, beeld of schilderij was. Als je de experts aan het woord laat gaat er vaak een wereld voor je open, en dat ervaarden mijn cliënten ook zo. Ze werden steeds ontvankelijker en zijn nu echt onder- legd als het om kunst en design gaat.’ Gatserelia, wiens werk gebundeld is in een prachtig coffee table boek van uitgeverij Rizzoli, ‘The Art of Interiors’, bracht ze ook in contact met een landgenote, de Libanese glaskunstenares Flavie Audi. Zij maakte een twintigtal glazen rechthoeken, variërend van turquoise tot goudkleurig en heel zacht paars, waarmee Gregory de wand in de eetkamer decoreerde. Voor de hal koos hij het sculpturale en zeer onderscheidende werk van ontwerper Hervé van der Straeten. ‘Zijn stukken zijn zowel kunst als design, uitzonderlijke creaties met een buitengewoon sterke aanwezigheid.’ Na een korte pauze: ‘Ik hoor me nog tegen de echtgenoot zeggen dat design niet iets is om bang voor te zijn...’ (lachend) ‘En dat was duidelijk niet tegen dovemansoren gezegd!’
RESIDENCE NIEUWSBRIEF
Schrijf je hier in voor onze nieuwsbrief.
