Stijlfiguur Anne Claus bouwt haar droomhuis én carrière op vanuit de Helmersbuurt

Voor haar woonhuis in de Amsterdamse Helmersbuurt kon ze twee kanten op: klassiek met strakke designmeubels of een compleet nieuw verhaal. Anne Claus koos voor het laatste. Hierin herken je veel elementen uit haar stijl, waarin rust, ruimte, licht en een sober kleurpalet een hoofdrol spelen. ‘Toen ik voelde dat ik een kloppend geheel kon neerzetten, begon ik mijn eigen bedrijf.’

Interieurontwerper Anne Claus houdt van de sereniteit van Vlaamse designers. Haar eigen huis straalt rust en eenheid uit. De kalme kleuren en vele kasten geven een opgeruimd gevoel. Met haar team werkt ze sinds een half jaar vanuit een nieuwe studio aan de Prinsengracht. In dezelfde stijl, maar met warmere tinten en materialen.

Via je partner rolde je in het vak. Hoe is dat gegaan?
‘Eigenlijk heel organisch. Ik was 24 toen ik Roger Peetoom leerde kennen. Hij was toen al eigenaar van strandpaviljoen Republiek in Bloemendaal aan Zee. In de zomer keihard werken, ’s winters gingen we op reis. Dan waren we twee, drie maanden in Zuid-Afrika of op Bali, waar zijn vader – kapper Rob Peetoom – een huis heeft. Op de scooter toerden we over het eiland op zoek naar meubels en accessoires, van bedden tot waterglazen. Roger ontmoette Marius Haverkamp, toentertijd eigenaar van aannemersbedrijf Flow. Ze hadden een pand met een horecavergunning en wilden daar een Italiaans pizzarestaurant van maken. Ik dacht mee over de sfeer, het moest een klassiek Italiaans zaakje worden. Ik ging op zoek naar antieke stoeltjes en vintage industriële lampen. Dat werd de eerste Pazzi, daarna volgde kiprestaurant Vantspit en ging het snel.’

Wanneer besloot je je als interieurontwerper in te schrijven?
‘Ik beschouw de inrichting van boutiquehotel, restaurant en bar Morgan & Mees in Oud-West als mijn vuurdoop en de echte start van mijn bedrijf. Daar kwam ontzettend veel bij kijken. Ik voelde dat ik een kloppend geheel kon neerzetten en anderen daarin kon meenemen. Iedere dag volgde ik de verbouwing. Ik had contacten met leveranciers en zocht vintage meubels uit. Kort daarna meldde zich de eerste particuliere klant. Toen ik merkte dat ik een tekenaar miste, heb ik die aangetrokken. Zo is mijn bedrijf stap voor stap gegroeid en geprofessionaliseerd.’

Speelde interieur en creativiteit een rol in jouw jeugd?
‘Jazeker, mijn moeder Annet Nederveld was artdirector bij Endemol en verzorgde de decors voor televisieseries als Goede Tijden Slechte Tijden en Westenwind. Ze had de Rietveld Academie gedaan en bedacht sets rond de karakters. Thuis werd er veel met meubels geschoven en mijn moeder had contact met grote merken als Eames en Vitra. Eigenlijk deed ze wat ik nu doe, alleen op kleinere schaal. Tegenwoordig is ze kunstschilder en maakt ze onder meer prachtige portretten. We hebben een aantal werken van haar in huis.’

Hoe heb je de renovatie van jullie eigen huis aangepakt?
‘Voor onszelf vind ik het lastiger dan voor klanten. Daarbij kwam dat er in dit pand niet veel meer te redden was; alles was eruit gehaald. Ik kon twee kanten op: of heel klassiek met strakke designmeubels of een totaal nieuw interieur. Voor dat laatste heb ik gekozen. Ik heb me laten inspireren door het stucwerk in conceptstore Graanmarkt 13 in Antwerpen. Ik heb de Vlaamse stukadoor weten te achterhalen en hij heeft alle muren en plafonds gedaan. Roger heeft een goed oog, ruimtelijk inzicht en een sterke mening, dus het is fijn om met hem te sparren over de plattegronden. Hij zou een goede aannemer zijn. We besloten tot een open leefruimte met het zitgedeelte aan de tuinkant, waar door de kamerhoge ramen veel licht binnenkomt. Van de strakke pui kan het middelste raam helemaal open, een betonnen trap leidt naar de groene tuin. Omdat het niet heel groot is, kozen we voor meubels met flinke volumes. Zo is het keukeneiland 4,80 meter lang en staat er een forse bank op het nog grotere vloerkleed. Daardoor lijkt het ruimer. Onze zonen hebben hun eigen unit in het souterrain, waar een kelderbak werd uitgegraven. Op onze etage wilde ik naast de slaap- en badkamer heel veel kasten, die zitten aan weerskanten van de gang. De kleuren en materialen laat Roger aan mij over. De meubels heb ik echt uitgezocht voor deze plek, die zou ik niet meenemen naar een volgend huis. Ook zou ik niet meer kiezen voor de ronde vormen in het trappenhuis.’

Terug naar jouw werk in opdracht: hoe ziet het ontwerpproces eruit?
‘Opdrachtgevers komen bij ons op kantoor en dan doe ik de gesprekken samen met een designer. Het is belangrijk om vanuit een vastomlijnde sfeer of, voor horeca, vanuit een concept te werken. Sommige klanten laten je heel vrij, anderen geven juist veel input. Voor we de ontwerpfase in gaan, moeten alle koppen dezelfde kant op staan. In een uitgebreide presentatie laten we onze ideeën zien. Over alle facetten heb ik mijn gedachten laten gaan. Voor de uitvoering hebben klanten een vaste designer als aanspreekpunt. Dat doe ik niet meer zelf, zodat ik mijn handen vrij heb voor het visualiseren van alle verschillende projecten. Vaak lopen er wel tien tegelijk. We werken nu bijvoorbeeld aan een stolpboerderij in het noorden van het land, een landhuis in het oosten, verschillende panden in Amsterdam-Zuid en Centrum, een winkel in de 9 Straatjes en een restaurant in Noord.’

Waaraan herken je een Anne Claus-ontwerp?
‘Het gebruik van de ruimte, neutrale kleuren, veel licht, rust en een kloppend geheel. Dat is mijn handtekening. Al vind ik het altijd lastig om dat precies te omschrijven. Het is eerder een gevoel. Iedere keer vinden we opnieuw het wiel uit en toch is het herkenbaar. Dat zie je ook in mijn kantoor. Daar zijn de functies anders, maar qua stijl lijkt het op ons woonhuis. Op kantoor combineer ik de kleuren beige en vanille met een gebleekte essenvloer – een warm geheel. Het huis is met grijze tonen koel van kleur.’

Hoe breng je rust en eenheid aan in een interieur?
‘Ik kies voor rustige tinten en laat plafonds en wanden in een kleur schilderen en de kozijnen net in een andere tint. De gelaagdheid ontstaat door de keuze voor texturen en materialen. Ik kijk veel naar beeld en houd van de sereniteit van Vlaamse ontwerpers en architecten als Vincent Van Duysen, Nicolas Schuybroek en Nathalie Deboel. Ook Joseph Dirand en Festen Architecture uit Frankrijk maken unieke ontwerpen.’