Interieur met eeuwigheidswaarde
Vakmanschap
Vitali was nog jong toen hij begon in de antiekwereld. Al snel realiseerde hij zich dat hij een meester nodig had die hem kon inwijden in de geheimen van het vak, het restaureren van meubels en kunst en het herkennen van materialen en technieken. ‘Ik ging in de leer bij Franco de Ruvo, restaurateur van kunst en antiek in Milaan. Daar brengen mensen vanuit heel Italië en daarbuiten hun antieke meubelstukken naartoe om ze te laten restaureren. Bij hem heb ik het ambacht geleerd’, herinnert Vitali zich.
Hierna reisde Vitali naar Londen waar hij International Decorative Art studeerde bij veilinghuis Sotheby’s. In 1993 opende hij zijn eigen winkel genaamd Officina Antiquaria, een naam die verwijst naar de privéstudio van de Italiaanse schrijver Gabriele d’Annunzio in het beroemde Vittoriale degli Italiani, een landgoed aan het Gardameer. ‘Luca droomt ervan om te wonen in het Vittoriale’, grapt Luca’s partner Luisa Vanzo. ‘Hij is een eclectische maximalist die houdt van rijke kleuren. In een museale omgeving zoals het Vittoriale zou hij zich helemaal thuis voelen.’
Romanticus
Het interieur van Luca en Luisa – op de eerste verdieping van een villa met tuin in Milaan - is gevuld met kleuren: kardinaalrood in de grote hal, levendig groen in de keuken en petrolkleurige banken uit de jaren dertig in de woonkamer. ‘Ik ben een romanticus’, zegt Vitali. ‘Ik heb een voorliefde voor schoonheid en kan maar moeilijk afstand doen van dingen die me raken. Sommige stukken die ik samen met Luisa kocht en waarvan ik me nog kan herinneren waar dat was, zal ik nooit verkopen, ongeacht de waarde. Het portret van Maksim Gorki bijvoorbeeld, dat we om zes uur ’s ochtends op een markt in de buitenwijken van Moskou kochten, of de vakkenkast die Luisa’s grootvader in 1948 maakte.’ Hoewel in zijn huis heel veel twintigste-eeuws design te vinden is, heeft de antiquair geen specifieke voorkeur als het gaat om de leeftijd van meubels en kunst. ‘Het jaartal boeit me niet zo. Mooie dingen zijn tijdloos en blijven eeuwig. Zo niet, dan is het voor mij niets waard.’
Sober en abstract
De smaak van Luise die van oorsprong grafisch ontwerper is en uit een familie van architecten komt, is heel puur. Onlangs kreeg het stel de mogelijkheid om de begane grond, die oorspronkelijk werd gebruikt als opslagruimte, bij het huis te trekken. Hier zijn nu de slaapkamers van het hele gezin, inclusief die van zoon John (12) en dochter Sole (2), ingericht. Samen met architect Martino Lunghi gaf ze deze verdieping een abstractheid die contrasteert met de overdadigheid in de rest van het huis. Zo staat er een bed in een alkoof van de trap die tegelijkertijd als kast fungeert. Hierin zie je de architecturale achtergrond van Luisa terug. In deze meer sobere omgeving komen twintigste-eeuwse stukken zoals het bureau van de Weense ontwerper Josef Hoffman goed tot hun recht. Luca voelt zich een beetje verbonden met deze ontwerper omdat hij zelf ook is geboren in Wenen. In zijn jonge jaren werd hij daar door zijn moeder regelmatig meegesleept naar het beroemde Weense veilinghuis Dorotheum. Wellicht dat daar zijn voorliefde voor antiek en het verlangen om dingen onsterfelijk te maken, is geboren.
Dit artikel is gepubliceerd in Residence 2019 no. 4. Het blad is te koop via onze website.
Credits
/ Fotografie: Helenio Barbetta/Living inside
/ Tekst & Styling: Chiara dal Canto
/ Tekstbewerking: Sylvia Emonts / Niek Schoenmakers