Binnenkijken in een schitterende villa in een pittoresk vissersdorpje in Puglia

De salon met een groen wandmeubel van Pietro Consagra. De bank is de Absolu van Francesco Binfaré voor Edra. De koffietafeltjes zijn van Giò Ponti voor ISA, de vloerlamp is van Stilnovo en de hanglamp van Michael Anastassiades. De gestreepte fauteuil is een ontwerp uit 1953 van Giò Ponti.

Als de Italiaanse Anna Maria op zoek gaat naar een vakantiehuis, stuit ze op een schitterende villa in een pittoresk vissersdorpje in Puglia. Daar, gelegen aan zee en met een sprookjesachtig terras, komen heden en verleden nu samen.

Ooit zwierden er tot laat in de nacht mensen op het lichtgroen betegelde terras van Villa Iolanda. Gelegen aan een pittoresk haventje in Puglia stond het huis in de jaren vijftig synoniem voor muziek, champagne, feestelijke gewaden, rinkelende sieraden en verrukkelijke diners. De huidige eigenaresse, Anna Maria Enselmi, heeft de villa speciaal naar de vorige bewoonster genoemd, om de simpele reden dat ze haar illustere voorgangster bewondert.

‘Een grande dame die van het leven letterlijk een feestje maakte. De oude dorpelingen hier hebben levendige herinneringen aan de avonden waarop ze Iolanda en haar gasten – in het licht van de maan – tot diep in de nacht zagen dansen.’ Anna Maria, geboren en getogen in Turijn en woonachtig in Milaan, heeft altijd al affiniteit met de Zuid-Italiaanse streek gehad.

Anna Maria voor een kast van Giò Ponti voor Singer & Sons. De foto aan de wand is van Francesco Jodice en de vintage stoel van Pier Giulio Magistretti. De totempaal is een van Ettore Sottsass’ meest iconische werken.

De Cinqueterrekeuken van Vico Magistretti voor Schiffini ligt pal aan de tuin. De gekleurde tafel is van Martino Gamper, de lampen van Stilnovo werden gekocht bij de Nilufar galerie in Milaan. De stoeltjes zijn jaren vijftigvintage en de zwarte vaas komt uit het plaatsje Caltagirone op Sicilië.

Anna Maria: ‘Mijn familie komt uit die omgeving en ik wilde er een plek hebben om tijdens vakanties naartoe te gaan.’ Een plan dat enigszins uit de hand liep toen ze tegen deze markante villa uit het begin van de vorige eeuw aanliep. ‘Het was eigenlijk veel te groot, maar ik was op slag verliefd. Niet alleen op de villa zelf, maar ook op het kleine vissersdorpje met zijn vriendelijke bewoners.’

Verzameling

Bovendien kwam de grote hoeveelheid aan ruimte (driehonderdvijftig vierkante meter) eigenlijk ook wel goed uit: Anna Maria heeft een indrukwekkende verzameling aan designmeubelen die snakten naar een mooie setting. En wat is een betere setting voor een Ettore Sottsass- of Giò Ponti-meubel dan een gewelfde kamer in een historische villa aan zee? Toch gingen er ruim drie jaar aan vooraf voor ze haar ‘schatten' een plaatsje kon geven tegen de rustige achtergrond zoals de villa die nu biedt. ‘Tussen ons en Iolanda zat helaas nog een andere eigenaar, die de originele vloer had vervangen door monsterlijke tegels. Een regelrechte misdaad die we gecamoufleerd hebben met een lichtgrijze gietvloer. Godzijdank heeft hij de zachtgroene tegels buiten op het terras, de ‘danszaal’ in de openlucht, onaangetast gelaten.’

Het prachtige terras met de originele, lichtgroene tegeltjes. De twee ligstoelen van Ico Parisi werden door Anna Maria voorzien van een Bauhaus-textiel.

Duran Duran

Haar liefde voor design zat er al vroeg in. Toen ze op haar negentiende uit huis ging en als studente een appartement betrok in Milaan was ze totaal overrompeld toen ze ontdekte dat Ettore Sottsass in hetzelfde pand woonde. ‘Je kunt het vergelijken met een fan van Duran Duran in de jaren tachtig die erachter komt dat hij naast Simon Le Bon woont. Ik was er helemaal ondersteboven van.’

Helaas was ze te verlegen om bij hem aan te bellen en zich voor te stellen. Nu, als een van ’s lands grootste verzamelaars van zijn werk, kan ze zich wel voor de kop slaan dat ze dat nooit heeft gedaan. Inmiddels heeft ze een waar netwerk van dealers opgebouwd, die Anna Maria bellen wanneer ze een bijzonder stuk van Sottsass, of een andere geliefde designer, op de kop hebben getikt. Lachend: ‘En niet alleen een netwerk van dealers: ook een netwerk van magazijnhouders bij wie ik mijn spullen kan stallen. Ik heb zoveel meubels dat ik niet meer weet waar ik ze moet zetten.’ Op de vraag of haar man haar passie voor design deelt schudt ze haar hoofd. ‘Hij staat het allemaal gelaten toe, waarschijnlijk omdat hij weet dat hij geen keus heeft. Maar ik ben ervan overtuigd dat er heel wat stukken zijn die hij het liefst uit het raam zou gooien.’

Een hoekje in de tuin met een bijzonder tafelvoetbalmeubel, de Ciclope Capri, van ontwerper Fas Pendezza, die zich liet inspireren door het tafelvoetbal aan het strand in de jaren vijftig. Het meubel werd gekocht bij Dilmos.

De imposante villa, gebouwd in het begin van de vorige eeuw, met een stuk van de tuin aan de voorzijde.

Anna Maria’s slaapkamer met onder de sprei een Favela-bed van Edra, een ontwerp van de gebroeders Campana. De spiegel tegen de wand is van Ron Gilad en het make-upmeubel Plaza van Michael Graves, edition Memphis 1981.