Loet van der Straten: ‘Ik geef niet zoveel om merken of namen van bekende designers’

Loet van der Straten zoekt schatten voor internationale interieurarchitecten en galeries in het topsegment. Daarnaast gunt hij de wereld via zijn Instagramaccount Stravade regelmatig een blik op zijn persoonlijke interieurvondsten.

Wat heb je allemaal voor moois in je huis staan?
‘Ik heb maar twee dingen die van designers zijn. Mijn bank van Mario Bellini en lampjes van Charlotte Perriand. Ik geef niet zoveel om merken of namen van bekende designers. Ik begrijp dat dat interessant kan zijn, maar bij mij en mijn opdrachtgevers gaat het echt om kwaliteit, esthetiek en bijzonder design. Dat hoeft niet van een bekende ontwerper te zijn, zeker in de tijd tussen de jaren twintig en begin jaren zeventig was het een wilde westen van meubelfabrikanten met allerlei soorten vernieuwende ontwerpers. Het is mijn drive om daartussen mijn schatten te vinden.’

Hoe zou je je stijl omschrijven?
‘Mijn persoonlijke smaak is heel eclectisch. Ik vind het spannend om te mixen en me niet te conformeren aan bestaande normen. Ik hou veel van Franse meubels die ambachtelijkheid en elegantie uitstralen én van natuurlijke materialen als hout en riet. Chromen buismeubelen en plastic vind ik kil. Vooral Amerikanen vinden mijn stijl geweldig. Mijn meeste klanten zijn Amerikaanse interieurarchitecten en decorateurs die me vragen op zoek te gaan naar een bepaald meubel voor hun interieurprojecten en galeries die bijzondere meubels willen.’

Waar en hoe zoek je je schatten?
‘Ik heb een allegaartje aan bronnen: veilingwebsites, Marktplaats en zelfs bij kringloopwinkels als ik er in de buurt ben. Maar het meeste vind ik online. En stel dat ik een fauteuil zoek op Marktplaats, dan zoek ik nooit specifiek naar een soort stoel   want dan mis ik te veel. Ik zoek bij de categorie fauteuils en dan scrol ik net zolang door tot mijn oog op iets valt.’

Dat kan lang duren.
‘Zeker, je hebt geduld nodig. 99 procent van wat ik zie, wil ik niet, maar dan is er dat ene ding waarvan ik denk: hé, dat kan interessant zijn. Het zijn vaak de meubelstukken waar iedereen aan voorbijgaat omdat ze van onbekende ontwerpers zijn, of helemaal afgetrapt en versleten. De ruwe diamanten die ik kan omvormen tot een juweel.’

Heb je een voorbeeld?
‘Ja.’ Hij haalt een foto van een fraaie houten fauteuil tevoorschijn, warm en weelderig bekleed met schapenvacht. ‘Toen ik deze vond bij de kringloop was hij zo versleten en mager dat het hele volume in de rugleuning weg was. Mijn stoffeerder heeft hem weer opgevuld en gestoffeerd met de beste virgin wool, de allereerste wol van een schaap. Ik werk nooit met synthetische stoffen. Toen ik hem op mijn Instagram te koop aanbood, kreeg ik binnen een minuut wel tien aanvragen van over de hele wereld waaronder van een heel bekende verzamelaar uit Los Angeles. Hij is uiteindelijk verkocht aan een dealer in Londen. De verzamelaar uit L.A. die achter het net viste, wilde hem zo graag hebben dat hij helemaal naar Londen is gegaan om hem daar weer te kopen.’

Ik ben wel nieuwsgierig naar de uiteindelijke waarde van je kringloopstoel.
‘Wat mijn client le betaalt en voor hoeveel het verkocht is vind ik privé, ik ga dat niet prijsgeven. Ik kan in ieder geval zeggen dat het mij veel geld en werk kost om het tot die eindstaat te brengen. Het is makkelijk gezegd, maar het gaat mij eigenlijk niet om het geld. Belangrijker vind ik dat ik een uniek stuk heb gered en dat de schoonheid ervan direct werd herkend door mensen die er oog voor hebben. Daarom staat hij nu in een verzameling in Amerika. En dat vind ik vooral heel erg gaaf.’

Instagram: @stravade / Tekst: Emilie Escher / Fotografie: Marco Meeuwsen / Creative Direction: Marc Heldens