De adembenemende decors van de filmhit Poor Things

De filmhit Poor Things, geregisseerd door Yorgos Lanthimos, is genomineerd voor maar liefst 11 Oscars. Naast een nominatie voor Emma Stone (tevens producent van de film) als beste actrice hebben ook production designers Shona Heath en James Price een nominatie te pakken voor de adembenemende, voornamelijk in de studio gebouwde, sets en decors.

Alsof je je tweeëneenhalf uur begeeft in een surrealistisch kunstwerk. Deze absurdistische wereld is het decor voor het verhaal van Bella Baxter (Emma Stone): een jonge vrouw die weer tot leven wordt gewekt door de briljante en onorthodoxe wetenschapper Dr. Godwin Baxter (Willem Dafoe). Een rauw verhaal met goudeerlijke personages en ongefilterde karakters waar maatschappelijke en ethische kwesties aan bod komen, verpakt in oogverblindende esthetiek.

Production designers James Price en Shona Heath hebben met hun teams een buitengewone visuele ervaring gecreëerd, waarbij ze zich lieten inspireren door een mix van historische stijlen en moderne technieken. Regisseur Lanthimos gaf Price en Heath enkele referenties om mee te werken - schilderijen van Egon Schiele, Francis Bacon en Hieronymus Bosch. Die werken dienden als referentiepunten gedurende het ontwerpproces.

Daarnaast waren collages een startpunt bij het ontwerpproces van de sets. Deze bestonden bijvoorbeeld uit een brutalistisch gebouw, een medische tekening en een gek dier. Middels hierop te tekenen creëerden Price en Heath de vervreemde wereld. Vervolgens werden de tekeningen digitaal verwerkt tot een concreet plan. Eenmaal voltooid, werd het ontwerp gebouwd in één van de grootste studio's in Europa: de Korda Studio in Boedapest.

Hoewel sommige scènes op locatie werden opgenomen, werd het overgrote deel gefilmd in de studio. Een gigantisch project van uitzonderlijke omvang, het duurde een halfuur om over de hele set te lopen. In plaats van de Baxter-woning kamer voor kamer te creëren, zoals veel filmmakers zouden doen, werd een hele woning gemaakt, waardoor de acteurs gemakkelijk van de ene naar de andere ruimte konden bewegen. Dit voegt realisme toe aan de surrealistische wereld.

Waar Price zich vooral op het grotere geheel richtte, was Heath meer bezig met de details. De echte uitdaging van het werk lag niet in het bedenken van de sets, maar in het daadwerkelijk tot leven brengen ervan. Texturen, materialen, gelaagde tapijten en wandornamenten: al deze details waren in overvloed, op grote of kleine schaal, aanwezig. Dat maakt ieder plaatje een feest om naar te kijken.