Binnenkijken in een cultuurhistorische woning ontworpen door FFD Studio

Als de twee Romeinse architecten van FFD Studio Eleonora Iacobucci en Riccardo Marinelli gevraagd wordt zich over het interieur te buigen van een woning die cultuurhistorisch van grote waarde is, laten ze de originele elementen de hoofdrol spelen. ‘We hebben ze aangewend als inspiratiebron.' 

Wat doe je wanneer je als architect gevraagd wordt na te denken over een interieur dat een beroemde voorganger in 1927 ontworpen heeft? ‘Zo weinig mogelijk.’ Aan het woord is Giulio Molaioli, het creatieve brein achter FFD Studio, een interieur- en architectenbureau dat hij samen met partner Riccardo Marinelli in de Italiaanse hoofdstad runt. De opdracht kwam van twee vrienden, een Romeins-Milanees stel met drie kinderen dat hij nog uit Londen kende toen FFD Studio daar een kantoor had. ‘We hadden vooral Italiaanse cliënten die het makkelijker vonden om met Italiaanse architecten te werken. Zo waren we met dit stel in contact gekomen, een contact dat later uitgroeide tot een vriendschap.’ 

Toen ze een jaar geleden gevraagd werden om te komen kijken naar hun nieuwe huis in Rome waren Riccardo en Giulio dan ook enthousiast, een enthousiasme dat alleen maar groeide tijdens de bezichtiging. ‘Het bleek een pand te zijn dat door de beroemde Romeinse architect Cesare Bazzani ontworpen was. Bazzani ontwierp tal van belangrijke gebouwen door heel het land en maakte deel uit van de bovenlaag der vooroorlogse bouwkunstenaars.’ 

Monumentale panden als de Galleria d’Arte Moderna en de schitterende roeiclub aan de oever van de Tiber, Circolo Canottieri Aniene, kwamen voort uit Bazzani’s creatieve brein, net als de Nationale Bibliotheek van Florence en de imposante dom van Addis Abeba, hoofdstad van de toenmalige Italiaanse kolonie Ethiopië.

Tijdscapsule
Giulio: ‘Het appartement was jarenlang afgesloten geweest en bleek in perfecte staat. Er waren tal van uitgesproken en schitterende details, zoals de twee boogvormige nissen aan weerszijde van de salon die intern betegeld zijn met een goudkleurig mozaïek. Ook de marmeren kozijnen in Striato Olimpico-marmer langs de deuren en het volmaakte visgraatparket door de gehele woning hoefden alleen maar te worden opgepoetst. De brede hal, met een marmeren vloer en wandbetimmeringen in rozenhout, was ronduit volmaakt en niet minder dan een ware time-capsule. We besloten ons daarom te richten op het accentueren van al die karakteristieke elementen en ze te gebruiken als inspiratiebron bij de keuzes van kleuren en meubels.’

Weinig enthousiasme
Ook wat betreft de verdeling van de ruimtes was er weinig aan te merken. Riccardo: ‘Het appartement, dat op de derde verdieping ligt en een kleine driehonderd vierkante meter beslaat, is heel functioneel gerangschikt en de kamers zijn van perfecte omvang. Wel toe aan een opfrisbeurt waren de badkamers; die voorzagen we van nieuwe tegels in een poederachtige, zachtroze kleur, geheel in lijn met de tijd waarin het pand gebouwd werd. De salon daarentegen, waar de eigenaren nu regelmatig etentjes organiseren, had – dankzij de originele decoratie – weinig nodig. Het was echt een kwestie van het huis opnieuw inrichten met de juiste meubels en het mooi distribueren van de verschillende kunstwerken uit de verzameling van onze cliënten. En omdat we alles in samenspraak deden ging het allemaal opvallend snel. Het enige waar ze soms een beetje bij moesten worden overgehaald was de kleurkeuze. Zo werd het saliegroen van de wanden in de hal bijvoorbeeld eerst met weinig enthousiasme ontvangen. Maar eenmaal aangebracht waren ze er toch heel gelukkig mee.’

Nieuwe bekleding
Na slechts twee maanden was het appartement volledig ingericht en af en kon de familie er zijn intrek nemen. Een fauteuil die deel uitmaakte van de bestaande inboedel, de Utrecht-fauteuil van Cassina, fungeerde als voorbeeld bij het ontwerpen van twee op maat gemaakte bankstellen die een fluwelen, zachtoranje bekleding kregen. Geliefde kunstwerken uit de Arte Povera-stroming waren, net als de verschillende objecten die het stel meenam van hun verre reizen, her en der gepositioneerd op een manier die hun schoonheid accentueerde en de toepassing van een nieuw lichtplan zorgde voor de zogenaamde finishing touch. Giulio: ‘De nissen met goudkleurig mozaïek, bijvoorbeeld, gingen voor onze inmenging een beetje schuil in de schaduw. Door ze gericht aan te lichten kwamen ze opeens veel meer tot hun recht en nu spelen ze echt een hoofdrol in het interieur.’ Een project, kortom, dat maestro Cesare Bazzani’s fraaie ontwerp in ere herstelde en dat het bijzondere, typische jaren dertig-decor optimaal wist aan te wenden bij zijn nieuwe rol als hedendaags familiehuis. Riccardo: ‘Het is bijzonder dat een huis met zo’n cultuurhistorische en architectonische waarde bijna honderd jaar later fantastisch functioneert als onderkomen van een dynamisch, kunstminnend en design-liefhebbend gezin. Dat wij daarin een bescheiden rol hebben mogen spelen doet me veel plezier, al was het maar om onze vrienden nu zo volledig op hun gemak en gelukkig in hun nieuwe huis te zien.’

ffdstudio.it

Residence kan commissie verdienen met links op deze pagina, uiteraard selecteren wij alleen producten die wij zelf ook fantastisch vinden. Lees hier hoe dat werkt.