Binnenkijken in het Milanese huis van architectenkoppel Federica Gambigliani en haar man Giovanni Maria Sacchi

Het Milanese huis van architectenkoppel Federica Gambigliani en haar man Giovanni Maria Sacchi is niet alleen qua gebouw zelf een ode aan de geschiedenis, ook het interieur ademt een liefde voor zowel historische als moderne werken. De verzamelaars leven te midden van hun kunstverzameling.

Gepassioneerde verzamelaars die hun gevoel volgen: dat zijn Federica Gambigliani en haar man Giovanni Maria Sacchi, beiden architect en partner bij Studio Luini12. Ze dompelen zichzelf regelmatig onder in ambitieuze interieurprojecten, waarbij materiaalonderzoek – elementen die vaak uniek en gerestaureerd zijn of gemaakt door ambachtslieden – gepaard gaat met hedendaagse kunstwerken en design. Het stel heeft een opvallende stijl, waarbij ze bijvoorbeeld warme kleuren verbinden aan koudere materialen door verschillende tonen en tinten te gebruiken. Waar je bij sommige architecten thuis het gevoel hebt een levend portfolio binnen te treden, is het huis van Federica en Giovanni een autobiografische, huiselijke omgeving: de persoonlijke verhalen, artistieke en architectonische familie-invloeden komen hier samen. En vooral de liefde voor verzamelen.

Familiewerk
‘Ik begon van kunst te houden door mijn vader,’ vertelt Federica. ‘Hij was ook architect en ik herinner me dat hij – ironisch als hij was – toen ik zeventien was een oranje afvoerslang boven de open haard liet smelten. Eenmaal vervormd en zwartgeblakerd, legde hij hem op een ruw canvas dat scheurde door het hete plastic. Dat was zijn manier om me speels te vertellen over de abstracte kunstenaar Burri en materiaal; hij wilde me duidelijk maken dat kunst is wat je ziet en voelt. Hij stond toentertijd achter de ideeën van Duchamp, later veranderde dat.’

Volgens Federica komt daar haar liefde vandaan voor alles waarin materiaal waarde heeft. Haar vader nam haar ook mee als hij kunstwerken uitkoos voor klanten: klassieke werken die goed samengaan met design. ‘Ik ging zoveel mogelijk met hem mee en genoot van het werk van onder anderen Giò Ponti, Pietro Chiesa en Gabriella Crespi, die mijn vader combineerde met schilderijen uit de zeventiende eeuw.’ Federica noemt ook haar broer Pietro als belangrijke inspiratiebron: hij verzamelt werk van bijvoorbeeld Boetti en moderne kunstenaars als Garutti, Ornaghi en Prestinari. ‘De verhalen over deze kunstwerken doen me hen waarderen. Ik denk dat dit ook mijn dochter Emilia aanspoorde kunstgeschiedenis te gaan studeren.’

In de woning van Federica en Giovanni staat de waardering voor geschiedenis centraal: het Milanese huis uit het begin van de twintigste eeuw bleef grotendeels intact, ondanks de gedeeltelijke bombardementen tijdens de Tweede Wereldoorlog. De ruimtes rondom de trap bleven overeind, inclusief de ongebruikelijke ronde ingangen van de appartementen. Andere onderdelen van het huis stammen uit de jaren veertig, zoals de harlekijn-marmeren vloeren en houten kozijnen die de ingang scheiden van de grote woonkamer met uitzicht op het historische stadsplein. Conserveren betekent voor de bewoners de originele bouwstijl bewaren én de renovaties die daarop volgden. Zo zijn de deuren tussen de ruimtes modern: sommige kun je omdraaien zodat er kleding- en boekenkasten onthuld worden.

Dat idee van transformeren komt terug als rode draad in hun werk, waarbij historische stukken worden vermaakt tot nieuwe producten, zodat het geheel moderner voelt. De art-decokroonluchter uit het begin van de twintigste eeuw, die het stel aanpaste door delen van een oudere kroonluchter erin te zetten, is een goed voorbeeld van hun ironische, spectaculaire smaak. Nog een voorbeeld: op het plafond is een grote schildering aangebracht lijkend op een paraplu, om wat zich eronder bevindt symbolisch te beschermen.

Geschilderde decoraties

Wanddecoratie is ook een liefde van het architectenkoppel, zowel qua werk als thuis: zie de horizontale strepen, het art-decolijstwerk, gordijnen in oosterse stijl en de stroken behang met kolommen uit de Korinthische orde die het bed in de grote slaapkamer omlijsten. Daarbij komt de kunstcollectie tot haar recht, met bijvoorbeeld werk van Mariano Fortuny, een sculptuur van Consagra en een bronzen, genummerd beeld van Rodin.

Federica: ‘Het Rodin-museum in Parijs bezoeken we geregeld, om er gewoon even te zitten.’ Volgens het stel zit er vooralsnog geen limiet aan hun verzameldrang. ‘We verzamelen ook alledaagse objecten verwant aan werkplaatsen of ambachtslieden, die voor ons een verrassende schoonheid bezitten. Denk aan werkhandschoenen of klemmen waarmee gietstukken worden vastgehouden.’ In huis ook veel door Federica Gambigliani ontworpen producten van Pictalab, het interieurmerk gespecialiseerd in handbeschilderd behang. Toch nemen die decoratieve elementen niet de overhand, dankzij industriële designstukken: de betonnen eettafel, stalen meubels, moderne werken van glasvezel en hars en de vazen van Gaetano Pesce creëren een prettig contrast. De vele schilderijen aan de muren vertegenwoordigen hun kunstverzameling. De liefde voor ijzer is al zichtbaar vanaf de entree, met de grote tafel van gegoten aluminium en was van Andrea Salvetti voor Dilmos, die een olijfboomstam voorstelt. ‘We gebruiken deze ook vaak in projecten, een heel charmant ontwerp,’ aldus Federica. Summum is de compleet metalen keuken en de draaibare lijsten waarin spiegels, etsen en foto’s zitten. Het opnieuw vormgeven van de geschiedenis en dan de lijn doorzetten naar de toekomst, waarbij een verzameling elementen centraal staat, is wat dit architectenkoppel doet. 

Shop de look:

Fotografie: Helenio Barbetta/Living Inside | Tekst en productie: Federica Sala | Tekstbewerking: Lisa Goudsmit / Shop de look: Sterre Casteelen / luini12.com

Residence kan commissie verdienen met links op deze pagina, uiteraard selecteren wij alleen producten die wij zelf ook fantastisch vinden. Lees hier hoe dat werkt.