Binnenkijken in een zeventiende-eeuwse palazzo in Palermo

Jurist Dario Longo werd verliefd op een fresco in de woonkamer van dit zeventiende-eeuwse palazzo in Palermo. Nadat hij het had gekocht, kwamen er nog veel meer verborgen schatten tevoorschijn.

Eigenlijk was jurist Dario Longo klaar met zijn geboorteplaats Palermo. ‘Je kunt hier niet wonen en je kunt hier niet werken, want er zijn geen banen. Tenminste, geen goede banen. Die zijn er gewoon niet.’ Dus ging hij weg. Studeerde rechten in Rome, woonde in Amsterdam, Londen en nu in Milaan. Tot hij een jaar of tien geleden met vrienden op bezoek ging in Palermo, de stad zag door de ogen van vakantiegangers en verliefd werd op de ruïneuze schoonheid van de stad. ‘Ik denk dat het komt doordat het nog steeds zo authentiek is. Alsof je een stap terugzet in de tijd.’

Palazzo als pied-à-terre

De weekenden werden een jaarlijkse traditie en na verloop van tijd ging Dario op zoek naar een permanente basis, naast zijn woning in Milaan. Maar de zoektocht was niet gemakkelijk. ‘Ook al staat de stad vol met oude herenhuizen en palazzo’s de meeste waren ingrijpend opgeknapt en hadden het grootste deel van hun ziel verloren’, vervolgt hij. ‘Toen ik deze plek zag, realiseerde ik me dat het precies was wat ik zocht.’ Authenticiteit heeft echter een prijs. Het palazzo verkeerde in een verschrikkelijke staat en er waren verschillende rechtszaken over het eigendomsrecht nodig om het überhaupt te kunnen kopen. Dario: ‘Gelukkig ben ik jurist, dus dat heeft me veel geld bespaard.’

Fresco's

Dario kocht de tweede en derde verdieping van het oude paleis met een oppervlakte van ruim vijfhonderd vierkante meter. Het heeft nog steeds de oude structuur: een opeenvolging van vier grote balzalen die direct met elkaar in verbinding staan en slechts twee slaapkamers en een badkamer. ‘Die structuur hebben we behouden’, legt hij uit. ‘We hebben alleen twee extra badkamers gemaakt in wat oorspronkelijk technische ruimtes waren.’

Voor de verbouwing schakelde hij de hulp in van architect Mario Vigneri uit Palermo en restaurateur Davide Sansone, eigenaar van het majolica-museum Stanze al Genio op de begane grond. ‘Toen ik het huis zag, werd ik verliefd op het gewelfde plafond met fresco’s in de salon’, vervolgt hij. ‘Nadat we het hadden gekocht ontdekten we fresco’s in álle kamers, die waarschijnlijk tijdens een moderniseringsronde in de jaren vijftig waren bedekt met dikke lagen gips en verf. Oranje nota bene!’

Soepkommen

Hoewel de historie van het huis in al haar glorie werd gerestaureerd, houdt Dario zich bij de keuze van de meubels en accessoires niet strikt aan de tijdcode. In het appartement staan met fluweel beklede stoelen op koperen poten uit de jaren vijftig, maar ook Chinees houtsnijwerk, keramiek en een Siciliaanse bank met een opvallende Japanse stoffering die hij vond in Milaan. Tegen de muur hangt een verzameling soepkommen, in de paraplubak staat een verzameling wandelstokken en op de planken staan Japanse beeldjes gemaakt van ivoor naast oude juridische boeken. ‘Niemand leest ze, want tegenwoordig is alles digitaal, maar voor mij zijn ze van onschatbare waarde.’

Longo wil zichzelf echter geen verzamelaar noemen. ‘Verzamelen is een ziekte. Ik koop gewoon dingen die ik mooi vind. En dat in serie. En ik hou van fluweel en koper, al weet ik dat ik op dit moment niet de enige ben met die voorkeur.’ Heel anders overigens dan zijn moderne, minimalistische herenhuis in Milaan. ‘Mijn smaak is de afgelopen twaalf jaar veranderd’, lacht hij. ‘En misschien lijkt dit meer op mij.’

Shop de look:

Residence kan commissie verdienen met links op deze pagina, uiteraard selecteren wij alleen producten die wij zelf ook fantastisch vinden. Lees hier hoe dat werkt.