Binnenkijken bij een verlaten boerderij in Sagriès, Frankrijk
In het stille dorpje Sagriès, vlak bij het ge- liefde Uzès in Zuid-Frankrijk, veranderden Olivier en Stéphanie een oud boerenhuis in een riante en karaktervolle woning. Wat ooit onderdeel was van het lokale kasteel en lange tijd vergeten leek, kreeg een tweede leven dankzij de visie van een Frans echtpaar dat terugkeerde naar zijn roots. Met gevoel voor erfgoed én hedendaags comfort ontstond een huis waar verleden en heden naadloos samenkomen.
Terug naar Frankrijk
Olivier en Stéphanie woonden bijna dertig jaar in Engeland, waar ze hun kinderen opvoedden, maar hun hart bleef in Frankrijk. Ze droomden van zonovergoten landschappen, wijngaarden en de geur van wilde knoflook. Na lang zoeken vonden ze in Sagriès een verlaten boerderij, verscholen achter begroeiing en tijd. De woning was ooit onderdeel van het dorpskasteel en droeg sporen van een rijke geschiedenis. Ze zagen geen ruïne, maar potentie: een plek waarvan de ziel opnieuw tot leven gewekt kon worden.
Respect voor het verleden
De boerderij ademde authenticiteit. Majestueuze balken, terracotta details, stenen gewelven en dikke muren vertelden het verhaal van een voormalige zijderupskwekerij. Olivier en Stéphanie besloten om het verleden niet uit te wissen, maar het te omarmen. De oorspronkelijke architectuur moest behouden blijven – niet als decor, maar als fundament voor hun nieuwe leven. De gewelfde stallen kregen een nieuwe bestemming als leefruimtes die direct in verbinding staan met het overdekte terras en de tuin. Voor de uitvoering schakelden ze de Nîmes-gebaseerde architect Anthony Pascual in. Zijn naam staat garant voor een esthetisch gevoelige benadering én toegang tot de beste ambachtslieden uit de regio. Dat bleek essentieel: de renovatie vond plaats in volle coronatijd. Pascual bracht rust, structuur en een netwerk dat werkte met eerbied voor materialen en traditie. Zijn benadering sloot perfect aan bij de wensen van Olivier en Stéphanie.
Robuust en uitnodigend
De materialen die gekozen werden zijn eerlijk en aards: kalk, staal, hout, gewassen beton. Ze sluiten aan bij de omgeving en de geschiedenis van het huis, zonder overdadig of trendgevoelig te zijn. Stéphanie nam de inrichting voor haar rekening en vond haar inspiratie dicht bij huis. In twee boetieks in Uzès – UDC en Les Affaires Étrangères – ontdekte ze meubels, verlichting en accessoires die perfect passen bij de sfeer van het huis. In samenwerking met Pascual werden ook verschillende stukken op maat ontworpen. Elk object heeft een verhaal, maar niets is overdadig: lucht, licht en materiaal krijgen alle ruimte om te spreken.
Een nieuw hoofdstuk
Vandaag is het moeilijk voor te stellen dat dit huis ooit verlaten was. De woning voelt vanzelfsprekend – alsof het altijd
zo bedoeld was. De rust, de volumes, het licht, de tuin: alles vormt een harmonisch geheel. Deze boerderij is niet slechts ge- renoveerd, maar herboren. Zoals William Faulkner ooit schreef: ‘Het verleden is nooit dood. Het is zelfs niet voorbij.’ In Sagriès wordt dat elke dag tastbaar beleefd. pascualarchitecte.fr
RESIDENCE NIEUWSBRIEF
Schrijf je hier in voor onze nieuwsbrief.
