‘De zomer van 2022 stond voor mij in het teken van thuiskomen’
Lorraine Dunkley is hoofdredacteur van Residence. Vanaf nu delen we haar maandelijkse editorial ook online.
There’s no place like home, wordt er vaak gezegd. Maar wat is dat thuiskomen precies? Thuis is immers een plek waar je je dagelijks in begeeft en beweegt en wat, in de sleur van de dag, vaak ook als een vanzelfsprekendheid wordt gezien. Een plek waar men de was doet, lunchboxen in alle haast worden klaargemaakt, een plek om uit te rusten, om heerlijk te koken en te tafelen. Dé plek waarvan we ’s morgens vertrekken en ’s avonds altijd weer naar terugkeren. Dag in, dag uit. Jaar in, jaar uit. Wanneer leggen wij het begrip thuis eens even flink onder een vergrootglas en onderwerpen het aan een uitvoerige analyse? Ik kan je vertellen, voor mij is dat moment elk jaar in de zomer, na een lange vakantie doorgebracht in warme, zonniger oorden.
De zomer van 2022 stond voor mij in het teken van thuiskomen. Mijn man en ik reisden onder andere af naar de Filipijnen. Voor hem de eerste keer om dit land aan te doen. Om mijn familie te ontmoeten. Om te proeven van het eten en de cultuur. Om de hele dag door het zingende Tagalog en Visayas te horen. Om een paar dagen neer te strijken in het prachtige huis van mijn moeder, aan de kust op het eiland Cebu. En vooral om te begrijpen wat het achtergronddecor is van onze culturele verschillen. Ik ben er door de jaren heen vaak geweest en had nooit gedacht dat het mij dit keer zo zou raken. Al in de eerste dagen had ik een diepgeworteld gevoel van thuiskomen. Met elke meter die we verder aflegden in de reis, bleef er een spoor van herkenning, identificatie en connectie achter ons. Als een olifantenpaadje dat nog lang zichtbaar is nadat de laatste voetstappen er zijn gezet. Voor mijn man was alles nieuw, voor mij waren het vooral vergeelde herinneringen die weer boven kwamen drijven. Het was zo ongelooflijk bijzonder om datgene wat mijn wereld kleurt te delen met mijn partner. Het absolute hoogtepunt was toch wel zijn ontmoeting met mijn familie. In Navotas, in een van de grootste sloppenwijken van Manila, voornamelijk bekend om de visserij en huizen gemaakt van golfplaten.
Mijn moeder zei altijd: ‘Waar je wieg staat, bepaalt je kansen’, en ik geloof heilig in dit credo. Je kunt waar ook ter wereld tot grote hoogte vliegen, zolang je af en toe maar neerdaalt op de plek waar jouw roots liggen. Of zoals fotograaf Jimmy Nelson verderop in dit nummer prachtig verwoordt: ‘We moeten weten waar we vandaan komen om een gezonde toekomst tegemoet te gaan.’
Gelukkig heeft dat gevoel van thuiskomen niets te maken met de plek waar je wieg heeft gestaan. Het gaat om familie, om de warmte, om het vertrouwde en om de liefde. Of dat nu thuis in Nederland is of bij familie waar ook ter wereld, een plek in Zuid-Europa waar je jaarlijks met alle plezier naar terugkeert of het vakantiehuis waar de kinderen zo graag komen. Dit nummer behoeft eigenlijk geen uitleg. Laten we het erop houden dat het een editie is vol verhalen, plekken en werken die voor de makers ervan aanvoelen als thuis.
Ik hoop dat jullie een geweldige zomer hebben gehad, laat dit nummer jullie inspireren om te genieten van alles wat thuis thuis maakt. Geniet van het alledaagse!
Lorraine Dunkley
Hoofdredacteur
