Borzo Gallery over Pan Amsterdam

'De presentatie op de PAN is samengesteld in nauwe samenwerking met de Londense Mayor Gallery. ‘We staan al 25 jaar tegenover elkaar op de TEFAF en van collega’s zijn we vrienden geworden. Het is niet alleen ontzettend leuk om samen te werken, het biedt ons beiden ook een verbreding van blik, kennis en klantenkring.’

'Hij wil niet zomaar zijn ‘winkel’ naar de PAN verplaatsen, lacht hij. Zoals op alle beurzen waaraan hij deelneemt, maakt Paul van Rosmalen van BorzoGallery – een van de oudste galeries van Nederland en toonaangevend op het gebied van NUL/Zero, minimalisme en conceptuele kunst – er een compleet nieuw project van. ‘Simpel gezegd omdat ik dat leuk vind om te doen. Ik houd van kunstgeschiedenis, wil graag een verhaal vertellen. Het idee voor dit jaar heeft zijn oorsprong in het New York van de jaren zestig. We ontdekten dat de drie kunstenaars die wij tonen, Billy Apple, Mark Brusse en Jan Henderikse, in de jaren zestig alle drie een tijdlang verbleven in het fameuze Chelsea Hotel. Dat was in die tijd een artistieke broedplaats van progressieve kunstenaars, schrijvers, componisten, acteurs en musici.’

Het was de tijd van de popart en alle drie de kunstenaars hebben een vorm van popart bedreven, vertelt Van Rosmalen, die samen met zijn vrouw Jory en gallery director Bas de Bruijn de kunsthandel aan de Amsterdamse Keizersgracht runt. Van Billy Apple toont Borzo onder meer een neonwerk uit 1965. ‘Apple kwam uit Nieuw-Zeeland en moet geraakt zijn door het straatbeeld in New York met al zijn lichtreclames. Wij laten een neon-installatie zien van een regenboog.’

Van Mark Brusse worden drie in New York gemaakte houten sculpturen getoond. En vlak voor de PAN gaat Van Rosmalen naar het atelier van Brusse in Parijs om nog enkele werken te selecteren. Jan Henderikse is mede-oprichter van de NUL-beweging. ‘In 1960 heeft hij besloten om nooit meer te gaan schilderen. Hij maakt
kunst met wat hij vindt. Goedkoop materiaal, readymades. We laten een serie van zijn muntenreliëfs zien, die hij in 1968 exposeerde op het dak van het Chelsea Hotel.’