Portret van een textielpionier

Ariane Dalle, hoofdontwerper van het luxueuze Franse textiel-, behang- en designlabel Élitis, weeft met haar collecties verhalen aan elkaar. Vanuit Parijs vertelt ze bevlogen over haar nieuwe designliefde Mexico, duurzaamheid in haar vakgebied en textiel als kunst en onderdeel van architectuur.

De collectie voor 2023 is geïnspireerd op Latijns-Amerika. Vertel? 
‘Mexico-Stad, waar ik naartoe ben gereisd, is zo kleurrijk, exotisch, vol leven en plezier. Er zijn veel interessante designinvloeden: van architect Luis Barragán, met in zijn werk pure lijnen en poëtisch kleurgebruik, tot Frida Kahlo. Niet alleen een multi-getalenteerd kunstenares, maar ook iemand die het zwaar heeft gehad in het leven en desondanks is blijven strijden. Dat zie je terug in haar oeuvre. Hiernaast houd ik van de folklore die in de Mexicaanse cultuur zit. Er is een groot respect voor traditioneel ambacht, dat dan feilloos wordt gecombineerd met luxe en moderniteit. Ik wilde een levendige, excentrieke, krachtige collectie neerzetten met veel ornamentele details, verschillende strepen en geweven structuren.’  

Hoe spreek je de kunstenaar in jezelf aan? 
‘Mijn fantasie staat altijd “aan”, ik ben heel nieuwsgierig. Ik woon in het vijfde arrondissement nabij Jardin du Luxembourg. ’s Ochtends fiets ik daarheen, doe ik aan Shinrin-yoku (een Japanse meditatievorm) en neem ik foto’s en verzamel ik van alles. Ik sta bekend om mijn gigantische moodboards. Een manier om samen te brengen wat er zoal in mijn hoofd speelt. Verder heb ik een sterke connectie met kunst, dus ik ga veel naar musea. De Amerikaanse, in Parijs wonende kunstenaar Sheila Hicks was een pionier in de toepassing van textiel als kunst. Ze heeft de manier waarop we naar textiel kijken veranderd, en ik zie ook een grote gelijkenis met sculpturen. Textiel is in mijn beleving een kunstwerk.’

Is de rol van textiel veranderd? 
‘Ik denk dat textiel steeds belangrijker wordt in ons dagelijks leven. In kunst, ja, te zien in bijvoorbeeld het werk van Ulla von Brandenburg, een Duitse kunstenaar die fantastische textielinstallaties maakt. Textiel kan daarbij worden ingezet als kamerscherm. Zo zet je een modieus arrangement neer. Niet alleen als een soort schilderij, een wandkleed, puur ornamenteel, maar ook om ruimtes af te bakenen. Mensen vergeten dat in de middeleeuwen textiel heel functioneel werd ingezet. Bij gebrek aan technologie voor verwarming werd het onder meer een manier om ruimtes op te warmen. Er zijn nu wel veel technologische noviteiten. Zo wordt linnen tegenwoordig gemixt met cement of glas. Zoals in Centre Pompidou, waar architect Dominique Perrault deze vezel voor glas heeft gebruikt omdat het isoleert, goed werkt tegen stof en geluid.’ 

Hoe omring je je thuis in Parijs met textiel? 
‘Mijn appartement is gehuld in aardetinten. Ik werk de hele dag door met zo veel patronen, dus eenmaal thuis heeft mijn brein rust nodig. Ik verzamel veel antieke textielen wandkleden van onder meer Dan Friedman, wiens werk ik adoreer. Ik ben trouwens ook dol op de vlooienmarkt.’  

Welke trends vind je nu interessant? 
‘Ik denk dat pop art een sterke comeback maakt. Ook wil men terug naar het handgemaakte. Als textielontwerper zou ik graag een collectie met natuurlijke verf uit voeding, bladeren, hout maken. Helaas er is in deze industrie veel greenwashing. Er wordt een symbooltje opgeplakt dat iets “groen” zou zijn, maar feitelijk klopt het niet. Dit soort ontwikkelingen kosten tijd. Ik hoop ook echt dat er een shift gaat plaatsvinden naar meer natuurlijke materialen in het interieur: linnen, wol, hennep. Er worden zo veel synthetische stoffen in decoratie gebruikt, maar wil je dat, zeg, je kind dat aanraakt? Ik denk het niet. Die hang naar meer natuurlijke materialen, waaronder waterbesparend linnen, heb ik van kinds af aan meegekregen. Ik ben opgegroeid in Zuid-Frankrijk in een achttiende-eeuws kasteel, en mijn grootvader had een textielweverij.’

Waar kijk je naar uit? 
‘Ik lanceer dit najaar een nieuwe collectie met transparant textiel. Hiervoor was ik geïnspireerd door ontwerper Isamu Noguchi. Ik werk ook samen met een Japanse weverij om een nieuw soort textiel te ontwikkelen met papier. Het houdt lawaai tegen, geeft een fijn geluid als je het aanraakt en het lichtspel dat het opwekt, is weergaloos. Het moest zowel fragiel als lang houdbaar worden, en daarin zijn we volgens mij geslaagd.’ elitis.fr