Erskine House is een familiehuis in Melbourne. De visie van het architectenbureau: ‘Een verfijnde setting voor speelse volwassenen en serieuze kinderen.’ En dus werden wanden doorbroken en kreeg het interieur een sfeervolle kleurtransformatie.
Een golf van blauw overspoelt het interieur van Erskine House: wanden en op maat gemaakte wandkasten zijn er volledig in ondergedompeld. Niet zomaar een blauwschakering, ‘een verzadigd Gustaviaans kleurpalet’, naar de Zweedse koning Gustav II, aldus architect Patrick Kennedy. Het blauw verenigt contrasterende meubelstukken en laat de verschillende ruimtes moeiteloos in elkaar overlopen. De kracht van deze renovatie ligt hem in simpele, maar weloverwogen aanpassingen en in kleur. Architectenbureau Kennedy Nolan, in 1999 opgericht door Patrick Kennedy en Rachel Nolan, staat bekend om het kleurgebruik, om hun ‘dirty colors’ om precies te zijn. ‘Dirty hues zijn complexe kleuren die er vervaagd, verouderd of gepatineerd uitzien. Ze zetten de toon, en zien er heel anders uit in ochtend- dan in avond- laat staan kunstlicht, zelfs door de seizoenen heen. Dat vergroot en versterkt de ervaring.’
Het moest een warm, welkom familiehuis worden, dit karakteristiek Victoriaanse gebouw in een lommerrijke buitenwijk van Melbourne, waar het een zoete inval is van vrienden en kunst geïnteresseerde werkrelaties. De ene ouder in het gezin van vijf heeft een eigen bouwbedrijf, de ander een moderne kunstgalerie- en consultancy. Hun enige stijlreferentie voor dit project: het oeuvre van de Turijnse architect Carlo Mollino, bekend om zijn gestroomlijnde surrealisme en eclectische mix van designstromingen. Kennedy en Nolan hebben zich de afgelopen twee decennia ook laten informeren door uiteenlopende stijlen. Zolang er tegelijkertijd maar wordt gekeken naar context, natuurlijke habitat en de tijdsgeest. ‘Diverse, zelfs cultureel gezien clashing elementen kunnen op elkaar worden afgestemd met overeenstemmende kleurtonen en kwaliteiten.’
Zo staat er in Erskine House een jali, het Hindi woord voor geperforeerd kamerscherm, op een vide, waardoor licht zachtjes naar de benedenvertrekken filtert. En daar op de begane grond een tapijt met ornamentele textuur, in een knipoog naar de sierlijke details uit de Victoriaanse stijlperiode. Alles omlijst door, inderdaad, blauw. Eigenzinnige, speelse, noem het surrealistische elementen vind je door heel Erskine House. Van raamkozijnen in schoolkrijtkleurig ‘middle blue’ tot een jaren tachtig-stijl-behang met illustraties van Pierre Frey, ingelijst als grafisch kunstwerk. Onmogelijk te missen is de gigantische buitenschoorsteen in een cartoonesk totempaal-silhouet. Afgezet met een zwarte bies waar rook de sterrenhemel in pluimt. Het heeft iets vertederends. ‘We maken emotionele connecties met eenvoudige vormen en kleuren die zeggen: dit is thuis.’
Melbourne wordt, net zoals een aantal andere oud-koloniale steden, gekenmerkt door Victoriaanse panden. Statig, rijk geornamenteerd. ‘Ze werden gebouwd in de midden- tot laat-negentiende eeuw, toen eigenlijk helemaal geen rekening werd gehouden met het Australische klimaat. Sterker nog, de psychologie erachter leek te zijn: bij hoog en laag doen alsof we nog steeds in Engeland zijn.’ Hoe esthetisch ook, dat had zo zijn weerslag op de leefomstandigheden in deze revivalhuizen. ‘Vaak was de oriëntatie net niet lekker, werd zonlicht opzettelijk uit de binnenruimtes geweerd.’ Bovendien werd de tuin, net zoals in dit vrijstaande Victoriaanse woonhuis, gezien als volledig los van het interieur. Kennedy vat zijn benadering voor dit renovatieproject samen als een soort re-engagement, opnieuw in harmonieus contact komen met de omgeving. Dus werden gesloten ruimtes opengegooid en de weelderige natuur, die de woning omringt, mocht weer zicht- en voelbaar worden. ‘De binnenhof op het noorden was gereduceerd tot een onopvallend zijpaadje, met een muur waardoor deze zijde geheel aan het zicht was onttrokken.’ Hoog tijd om dat te doorbreken, zodat de noordelijke tuin en het huis weer naar elkaar toekeren.
Het valt aan geen enkele kant af te zien aan het serene decor, maar het was een spoedklus. ‘Normaal kan een project wel jaren kosten, maar hier hebben we in een moordend tempo aan gewerkt. De bewoners wilden er direct in trekken zonder tussentijds te huren. Een uitdaging, maar met de hulp van onder meer een bouwer gespecialiseerd in winkelinrichting, dus gewend aan krappe oplevertijden, zijn we hierin gelukkig geslaagd.’ Dat had ook zo zijn voordelen, vindt Nolan achteraf: ‘Beslissingen werden niet eindeloos overdacht. En dat past perfect bij onze aanpak: op je instinct afgaan en een project gaandeweg op organische wijze laten groeien.’
Gepubliceerd in Residence No. 7/8, 2021 verkrijgbaar online. Tekst: Kaira van Wijk | Fotografie: Derek Swalwell / kennedynolan.com.au