Arne Kristian geeft Veluwse bomen een tweede leven
Meubels van eikenhout die lijken te zweven in de ruimte. Dat is waar Arne Kristian zich in zijn vrije tijd mee bezighoudt. In zijn vrije tijd… want in het dagelijks leven is hij regisseur.
Waar komt jouw passie voor hout vandaan?
AK: ‘Onze familie heeft al generaties lang een landgoed met bos op de Veluwe. Als kind kwam ik daar vaak. Ik vond het heerlijk: de vrijheid, de geur van de bomen. We hadden daar ook een werkplaats waar we de bomen die gekapt moesten worden om het bos gezond te houden, gebruikten om dingen te repareren, bijvoorbeeld een schuurtje of een veranda.’
En als kind was jij daar vaak te vinden?
AK: ‘Niet zo zeer in de werkplaats, wel in het bos. Het was helemaal niet mijn bedoeling om ooit iets met hout te gaan doen. Ik heb weliswaar gestudeerd aan de Design Academie in Eindhoven, maar in mijn carrière ben ik de commerciële marketingkant opgegaan. In het dagelijks leven ben ik regisseur van commercials op het gebied van mode, sport en lifestyle.’
En nu maak je ook sculpturaal design van hout, hoe dan?
AK: ‘Het begon allemaal tijdens de lockdown. Ik woonde in Amsterdam, kon nergens heen en had tijd en zin om iets met mijn handen te gaan doen. Dus ben ik naar de Veluwe vertrokken om in de werkplaats met hout te gaan experimenteren. Dat was echt heel basaal hoor: een beetje zagen, schuren, verbindingen proberen te maken. En heel veel YouTube filmpjes kijken om te zien hoe het moest. Ik kreeg er plezier in en ben ermee doorgegaan.’
Dat is minder dan vijf jaar geleden. Nu heb je een eerste collectie en een galerie die jouw werk vertegenwoordigt…
AK: ‘Een beetje bizar is het wel, maar ik heb vrienden in de designwereld en bij hen heb ik de kunst een beetje kunnen afkijken. Toen ik mijn eerste ideeën uitgewerkt had, heb ik een portfolio gemaakt en aan verschillende galeries in binnen- en buitenland gevraagd wat ze ervan vonden. Tot mijn verbazing waren de reacties heel positief. Uiteindelijk heb ik gekozen voor de galerie met wie ik de beste klik had, en dat was Kolkhoze in Parijs. Daarna heb ik me weer teruggetrokken in mijn werkplaats om de collectie af te maken. Die bestaat nu uit vijf stukken: een grote tafel, een desk, een bankje, een console en een grote bank waar vier tot vijf personen op kunnen zitten.’
Je werken zien er heel fragiel uit, bijna alsof ze zweven. Kun je er echt op zitten?
AK: ‘Die vraag krijg ik vaker. Eikenhout is een van de sterkste houtsoorten die er bestaan en de constructie is ook heel stevig. Ik zal je niet vermoeien met de technische details, maar zelfs boven op de grote tafel kun je gewoon zitten. In het midden is het blad vrij dik, naar de zijkanten toe wordt het steeds dunner tot het bijna transparant lijkt, maar nog steeds sterk is. Om dat effect te krijgen, moet je héél veel schuren… Daarna worden de verschillende delen in elkaar geschoven, goed vastgelijmd en eventueel nog vastgeschroefd voor extra stevigheid.’
En alle stukken worden gemaakt van eikenhout uit jullie eigen bos?
AK: ‘Vooralsnog wel. En voor alle duidelijkheid: ik gebruik alleen het hout van bomen die gekapt moeten worden omdat ze ziek zijn, de gezondheid van het bos aantasten of andere boomsoorten bedreigen. Het hout bepaalt ook het ontwerp. Het model en de uitvoering zijn afhankelijk van de tekening van de nerven in het hout. Daardoor kan een tafel of een bank er uiteindelijk anders uitzien dan het prototype dat in de galerie staat.’
Je werken zien er heel fragiel uit, bijna alsof ze zweven. Kun je er echt op zitten?
AK: ‘Die vraag krijg ik vaker. Eikenhout is een van de sterkste houtsoorten die er bestaan en de constructie is ook heel stevig. Ik zal je niet vermoeien met de technische details, maar zelfs boven op de grote tafel kun je gewoon zitten. In het midden is het blad vrij dik, naar de zijkanten toe wordt het steeds dunner tot het bijna transparant lijkt, maar nog steeds sterk is. Om dat effect te krijgen, moet je héél veel schuren… Daarna worden de verschillende delen in elkaar geschoven, goed vastgelijmd en eventueel nog vastgeschroefd voor extra stevigheid.’
En alle stukken worden gemaakt van eikenhout uit jullie eigen bos?
AK: ‘Vooralsnog wel. En voor alle duidelijkheid: ik gebruik alleen het hout van bomen die gekapt moeten worden omdat ze ziek zijn, de gezondheid van het bos aantasten of andere boomsoorten bedreigen. Het hout bepaalt ook het ontwerp. Het model en de uitvoering zijn afhankelijk van de tekening van de nerven in het hout. Daardoor kan een tafel of een bank er uiteindelijk anders uitzien dan het prototype dat in de galerie staat.’
Hoe is je eerste collectie ontvangen?
AK: ‘Heel goed. Inmiddels ben ik druk bezig met het maken van de eerste bestellingen. Daarnaast werk ik aan nieuwe ontwerpen. Het volgende stuk wordt waarschijnlijk een kast van zes meter lang en drie meter hoog. Dat is nog wel een uitdaging.’
Als je mag kiezen, hoe ziet jouw toekomst er dan uit? Blijf je regisseur of word je fulltime kunstenaar?
AK: ‘Als ik mag kiezen, dan blijf ik beide doen. Ik vind de dynamiek van het regisseren heerlijk. Zeker als ik me daarna kan terugtrekken in mijn werkplaats in het bos om in alle rust en stilte te werken met hout. Dat is voor mij de ultieme combinatie.’ arnekristian.com
