Binnenkijken in een Berlijns stadsappartement

Voor het Twin dressoir – een ontwerp van Gisbert P ppler – staat een stoeltje van Azucena. De stalen salontafel Haifa is van Michel Boyer. De witte chaises longues zijn van B&B Italia.

Architect Gisbert Pöppler huurt zijn appartement in Berlijn. Dat weerhoudt hem er echter niet van om het helemaal naar zijn eigen ideeën in te richten.

Al sinds 1995 woont architect Gisbert Pöppler in dit appartement op de tweede etage in een negentiende-eeuws gebouw in Berlin Mitte, op de rand van Kreuzberg. Hij huurt het omdat hij, zoals hij zelf zegt ‘eigenlijk niet zo geïnteresseerd is in eigen bezit. Al mijn geld gaat in mijn bedrijf. Bovendien vind ik het wel prettig dat ik gewoon de huisbaas kan bellen als de douche lekt.’

Kolenkachels

‘Ik wist dat ik hier lang wilde blijven wonen’, vervolgt Pöppler. ‘Daarom heb ik ook veel verbouwd in het appartement. Zo heb ik een keuken gemaakt van een ruimte die vroeger slaapkamer was en zijn er ook veel deuren nieuw gemaakt of verplaatst. Toen ik hier naartoe verhuisde, werd het appartement – net als veel andere huizen in Berlijn – nog verwarmd met kolenkachels. Die zijn vanzelfsprekend ook allemaal verdwenen. In 2004, toen het hele pand werd gerenoveerd, is er ook nog een terras bijgekomen.’

Boven het aanrechtblad van groen marmer hangt een kastje gevonden op een vlooienmarkt. Tegen het plafond hangt een vintage Sputnik kroonluchter. De kranen zijn van Dornbracht.

De deuren met messing lijsten en het tafelblad zijn afkomstig uit een failliete herenmodezaak in Berlijn. Het stoeltje komt uit de Berlijnse opera.

Blauw en geel

Het meest opvallende in het appartement, vindt Pöppler zelf, is het kleurgebruik. ‘Dat is iets wat ik ook veel voor klanten doe’, zegt hij. ‘Er zijn zelfs klanten die uitsluitend bij ons komen voor kleuradvies.’ In zijn eigen appartement heeft hij gebruikgemaakt van lichtblauw op de muren en zachtgele plafonds omdat die kleuren het interieur een frissere uitstraling geven. ‘Door de hoge ramen en de ligging op het zuidoosten, komt er veel zonlicht binnen waardoor je zou zeggen dat je geen kleur nodig hebt om een licht en ruimtelijk effect te bereiken. Maar mijn ervaring is dat wit, juist in ruimtes met veel zonlicht, een grauwe uitstraling kan krijgen. Door het gebruik van bepaalde kleuren, kun je dat effect opheffen. Mijn eigen appartement is daar het bewijs van.’

Meubels met een verhaal

Andere meubels in het appartement hebben elk een eigen verhaal. De stoelen in de eetkamer bijvoorbeeld, zijn afkomstig uit een oud overheidsgebouw in het voormalige DDR-gedeelte van de stad. ‘Ik hoorde dat het zou worden gerenoveerd, heb contact met hen opgenomen en kon zo de stoelen kopen. Nu is het gebouw een business-school.’ Andere meubelstukken komen uit failliete winkels uit de stad, zoals het tafelblad en de deuren met messing lijsten in de keuken uit een herenmodezaak aan de Kurfürstendamm in Berlijn of het rode leren stoeltje – waarschijnlijk een regiestoel – uit de Berlijnse opera, gevonden op straat. ‘En op de achterkant van de vitrinekast uit 1956 in de slaapkamer, staat Schiesser, van de onderbroeken. Ik vind het leuk als meubels een verhaal vertellen.’

De stoelen in de eetkamer zijn afkomstig uit het Staatsrats-gebouw in de voormalige DDR en opnieuw bekleed. De vintage lamp is model Chiara van Mario Bellini. Het Midas tapijt en de witte kast GB01 zijn ontwerpen van P ppler. Het kunstwerk is van Remo Vincent Lotano.