Overslaan en ga direct naar de inhoud

Achter de voordeur bij een modern monument

Luxe grachtenpand in Amsterdam
De keuken, ontworpen door Studio Ruim en uitgevoerd door Proest interieur, heeft een marmeren werkblad en achterwand, kasten van blauw staal en apparatuur van Gaggenau.

De zakenman die dit pand aan de Keizersgracht in Amsterdam had gekocht, wilde een masculien huis. Tot hij verliefd werd en het interieur ook vrouwelijke trekjes kreeg. Nu is het een perfect familiehuis.

‘Het verhaal hoe we deze opdracht hebben gekregen, is wel grappig’, vertelt Sigrid van Kleef van Studio Ruim. ‘De opdrachtgever is een zakenman met een volle agenda die snel en efficiënt werkt. Bij het eerste gesprek gingen we er dan ook van uit dat hij haast zou hebben. Maar dat is niet de manier waarop wij werken. Wij zijn een klein bureau met een heel persoonlijke werkwijze en we nemen graag tijd voor onze klanten. Dus toen we met hem in gesprek waren, zeiden we tegen hem: “Hoeveel tijd heeft u? Wij hebben de hele dag!” Waarop hij zijn agenda leeg veegde en we, op de fiets – want die had hij ook - door de stad zijn gegaan om hem andere projecten van ons te laten zien. Aan het eind van de dag vroeg hij: “Als ik met jullie in zee ga, krijg ik dan dit?” Waarbij hij doelde op de tijd en persoonlijke aandacht. Zo mochten wij dit project doen.’

Lievelingskleur
De zakenman reist veel en wilde een huis met een internationaal en masculien karakter. ‘Een beetje zoals in een luxe hotel’, aldus Sigrid van Kleef die samen met René van Leest Studio Ruim leidt. ‘En zijn lievelingskleur is blauw. Daarmee zijn we aan de slag gegaan. Maar ergens in het traject gebeurde er iets onverwachts. De opdrachtgever werd verliefd en trouwde. Tegelijk met de komst van zijn nieuwe vrouw, kreeg het huis ook een vrouwelijke kant. De harde randjes verdwenen en er kwam meer ruimte bloemen en kunst. Daardoor is een heel bijzondere mix ontstaan. Dat zie je bijvoorbeeld in de woonkamer, waar het blauw van de opdrachtgever is gemengd met een behang met bloemdessin.’

Out of the box
Omdat het pand in slechte staat verkeerde – het was tien jaar eerder slecht verbouwd met goedkope materialen en er had ook lang een kantoor in gezeten - moest het bijna helemaal opnieuw worden opgebouwd. Daardoor ontstond er ook ruimte voor nieuwe ideeën. ‘Wij denken graag out of the box’, vervolgt Sigrid. ‘In het oorspronkelijke huis, kon je de tuin alleen zien door de openslaande deuren in wat nu de eetkamer is. Daarom hebben we een nieuwe aanbouw gemaakt met daarin de keuken, waardoor je volledig zicht hebt op de tuin en een enorm dakraam waardoor je ook veel licht hebt in de ruimte. De opdrachtgever vond het geweldig. Zo had hij nog niet naar het huis gekeken. Daarnaast hebben we gekozen voor mooie materialen. Toen we het huis voor het eerst zegen, lagen er tegels van zestig bij zestig in de hal, die daardoor echt lelijk was. Zo jammer, want ook dit tegels hebben geld gekost. Wij hebben ze vervangen door prachtig marmer dat in open boek formaat is gelegd. Dat is kostbaarder, maar het resultaat is echt waanzinnig. Veel mensen denken dat de hal nog in originele staat is, maar dat is dus niet zo. Alles is nieuw.’

Persoonlijkheid
De verbouwing duurde in totaal ongeveer twee jaar, waarvan een groot deel opging aan het aanvragen van de vergunningen voor het monumentale pand. ‘De verbouwing zelf heeft ongeveer een jaar geduurd’, aldus Sigrid. ‘Maar nu is ook echt alles vernieuwd, van de elektrische installatie tot het lichtplan en de vloerverwarming. Op de begane grond liggen de keuken, woonkamer en een werkkamer met een kleine pantry waar ook de mooie wijnen staan, de eerste verdieping is helemaal voor de ouders en de kinderen – vijf in totaal – hebben hun slaapkamers in het souterrain. Het een echt familiehuis geworden. Een van de kinderen zei na afloop tegen ons: “Jullie hebben de persoonlijkheid van mijn vader vastgelegd in dit huis”. Dat is het mooiste compliment dat we konden krijgen.’

Lees verder in Residence no.4, bestel hier via onze online shop!

Fotografie: Daniel Niciolas |  Styling: Derkina Wiegman / Edha interieur| Tekst: Sylvia Emonts

INSPIRATIE

Back to top