Binnenkijken in een markant kasteel in Normandië

Wanneer de eigenaar van vier beroemde interieurwinkels in Parijs zijn oog laat vallen op een Normandisch kasteel is het slechts een kwestie van tijd voordat alle kamers met een duidelijk Pierre Sauvage-sausje overgoten zijn. 

De immense liefde voor Normandië stamt uit mijn jeugd, toen ik daar tal van weekenden en vakanties met mijn ouders doorbracht. En nog steeds voel ik me in deze omgeving het allergelukkigst.’ Aan het woord is Pierre Sauvage, eigenaar van vier beroemde interieurwinkels in Parijs en, sinds een aantal jaar, tevens van een schitterend Normandisch kasteel dat hij ooit toevallig bij een makelaarskantoor in de verkoop zag staan. ‘Het probleem was dat het kasteel in kwestie door ruziënde erfgenamen in tweeën was gesplitst en dat de twee secties bij verschillende makelaars in de verkoop stonden. Het had nog heel wat voeten in de aarde om beide te kunnen kopen, maar uiteindelijk is het me gelukt om de twee helften te herenigen.’

Eenmaal eigenaar van de slordige tweeduizend vierkante meter die het kasteel telt en de drieëndertig hectare van de bijbehorende tuin stond Pierre opeens voor een gigantische klus, ook omdat de staat van het chateau miserabel was. Pierre: ‘Vijf jaar lang duurde de renovatie. Met name de binnenkant van het kasteel bleek enorm beschadigd te zijn. De eerste twee jaar ging het eigenlijk vooral om het aanbrengen van nieuwe funderingen, elektrische kabels, het leggen van leidingen, watervoorzieningen en andere technische dingen waar ik zelf weinig verstand van heb. Je mag best weten dat ik me in die periode soms ook echt ontmoedigd gevoeld heb. Maar de periode daarna, het moment dat ik kon gaan restylen... dat was natuurlijk geweldig en daar heb ik ook echt ontzettend veel lol in gehad. Ik ben namelijk zeer geporteerd van klassieke structuren, maar wil wel altijd dat er een gedurfd statement wordt gemaakt.

Dat het kasteel zijn smaak weerspiegelt is zeker. Wie Sauvage, een autodidact die zichzelf alles leerde, een beetje kent ziet zijn uitmuntende gevoel voor decoreren terug in elk detail, van de kleurrijke stoffering van banken en stoelen – bekleed met textiel uit zijn eigen lijn, Pierre Sauvage Textiel – tot de schitterende tafellakens, serviezen, kleden en servetten uit zijn Casa Lopez-interieurwinkels. De keuken, een mooie ruimte met originele tegelvloer, kreeg een lichtblauw geverfd eiland, een opmerkelijke kleur waarmee de antieke schoorsteenmantel tevens werd overgeschilderd. De slaapkamers werden opgeluisterd met druk geïllustreerde behangen en felgekleurde tapijten en de gastenbadkamer werd volledig ‘aangekleed’ met een Indiaas motief dat in zowel kleed, gordijnen als wandbekleding terugkomt. De trap naar een van de vertrekken op de eerste verdieping werd – in prachtig contrast met de blauwgrijze muur – donkergroen geverfd en in Pierre’s werkkamer gaan de wanden bijna volledig schuil achter een verzameling vrolijk beschilderde bordjes uit de 18e en 19e eeuw.

Het resultaat stemt hem na vijf jaar opknappen en decoreren dan ook meer dan tevreden. ‘Het voelt hier gewoon fijn, elke kamer is gezellig en het is echt mijn huis. En dan te bedenken dat toen ik het kasteel kocht het er heel griezelig was. Ik heb zelfs iemand laten komen om eventuele geesten te verjagen, al heb ik nooit specifieke verhalen gehoord van mensen uit de omgeving. Maar bij zo’n oud pand wéét je gewoon dat er van alles is gebeurd en natuurlijk niet alleen maar leuke dingen. Zo werd een deel van het chateau gebouwd door baron Ambroise de Loré, een strijdmakker van Jeanne d’Arc... Hoe dan ook, ik vind het hier heerlijk toeven en geniet ontzettend van het kasteel. Wat overigens niet betekent dat ik veel thuiszit. Ik leid een heel actief leven, rijd veel paard en breng veel tijd door met het verzorgen van mijn drie shih tzu-honden, negen paarden, twee ezels, een dozijn schapen, kippen, eenden, ganzen en varkens. Dus grappig genoeg breng ik niet eens zoveel tijd binnenshuis door. Dat gezegd hebbende: wanneer ik wel thuis ben geniet ik met volle teugen.’

Op de vraag of de vorige bewoners, de ruziemakende broers, het volledig gerestylede kasteel ooit nog zijn komen bezichtigen schudt Pierre zijn hoofd. ‘De broers niet, maar een van hun nichtjes is imker en die houdt zich bezig met de bijenteelt op het landgoed.’ Lachend: ‘Dankzij haar heb ik nu de meest verrukkelijke honing.’