Lorraine Dunkley: ‘Kunst is voor mij de belichaming van dierbare herinneringen’

Lorraine Dunkley is hoofdredacteur van Residence. Deze maand schrijft ze over kunst. 

“Hebben jullie al nieuwe kunst op het oog?”, vroeg een goede vriendin laatst aan mij nadat wij van vrienden en familie als huwelijksgeschenk een bijdrage hadden gekregen voor het aanschaffen van een nieuw kunstwerk. “Ja, zeker. Meerdere zelfs, het is nu een kwestie van darlings killen”, antwoorde ik. En dat is makkelijker gezegd dan gedaan. De zoektocht naar nieuw werk voelt voor mij altijd alsof ik op zoek ben naar een speld in een hooiberg. Dat heeft niet zozeer met het aanbod te maken, want er wordt ongelooflijk veel moois gemaakt door zeer getalenteerde mensen. Het heeft vooral met de harmonie in huis te maken. Het samenspel. Hoe objecten zich in huis tot elkaar verhouden. Versterken de objecten elkaar?

Want eerlijk is eerlijk, ik houd van het verzamelen van collectible items voor in huis. Zo is het inmiddels al jaren traditie dat ik na elke beurs die ik gedraaid heb, werk van iemand aankoop, als dierbaar aandenken. Maar ook op vakantie koop ik zoveel mogelijk bij lokale makers. Omdat A) mijn hart ervan opengaat en B) het mij altijd weer even terugbrengt naar het moment van aankoop. Naar de bijzondere galeriehoudster die museumstukken aankoopt die al jaren niet meer op zaal hangen. Naar het huis van de kunstenaar die vertelt het moeilijk te vinden om haar kunstwerken ‘los te laten’. Naar het oude vrouwtje op Sardinië die op de stoep voor haar huis de mooiste objecten weeft, jaar in jaar uit. Naar de pottenbakster in Sagada die vertelt hoeveel geschiedenis er schuilgaat achter een klein keramieken schaaltje – en wat bij mij dan weer voor natte ogen zorgt. Naar Laura Schurink in Rotterdam, waar ik speciaal werk van had gekocht om te vieren dat ik deze baan had aangenomen én naar Rotterdam was verhuisd. Kort- om: kunst is voor mij de belichaming van dierbare herinneringen. Er zit zo ongelooflijk veel emotie in kunst. En tuurlijk, you hate it or love it, maar linksom of rechtsom: het raakt je, positief of negatief. En dat is al iets schitterends op zich.

De keerzijde is dat er bij ons thuis in de letterlijke zin geen ruimte meer overblijft, tot ergernis van mijn man: “we wonen niet in een museum, dat vertik ik!”. Dit gevoel staat eigenlijk symbool voor deze gehele editie, want tot vlak voor de deadline had de redactie nog zoveel mooie verhalen en pagina’s liggen die we toch écht wel mee wilden nemen, ondanks dat het nummer tot de nok toe gevuld was. Zo kwam de redactie in maart dit jaar per toeval in het atelier terecht van Guillaume Féau in Parijs, wat een schatkist is dat. Verzamelt Walter de Vries de mooiste kunstadressen wereldwijd, zo voor op je bucketlist. Bezoeken we portretschilder Urban Larsson en restaurator Lara van Wassenaer in hun huis in een oude gieterij in Amsterdam. Blikken we met Mark Grol – Algemeen Directeur van PAN Amsterdam – alvast vooruit op de komende edi- tie van PAN Amsterdam. En uiteraard is Residence ook dit jaar weer exclusief media- partner en hebben wij de handen ineengeslagen met niemand minder dan Atelier ND Interior om dit jaar de stand om te toveren tot een waar spektakel. Nicole en Andrea, het is een feest om met jullie samen te werken. Gaat dat zien op stand 34, wie weet zien we elkaar daar! Elke tip voor het acquireren van nieuw werk op de PAN is dan welkom, tradities zijn er immers om voort te zetten.