Tuinen met een verhaal
Als kind was Pieter Hessels al gefascineerd door tuinen, dieren en de natuur. Toch duurde het nog even voordat hij besloot daar ook zijn vak van te maken. Nu ontwerpt hij tuinen met een verhaal in binnen- en buitenland.
ls je op jouw website kijkt, zie je dat jouw passie voor tuinen en natuurlijke landschappen is ontstaan in Brazilië en de Verenigde Staten. Dat roept natuurlijk vragen op...
Lachend: 'Dat kan dik me voorstellen. Ik zal het uitleggen. De eerste vijf jaren van mijn leven woonde ik met mijn familie in een expatwijk in São Paulo in Brazilië, in een prachtige, groene omgeving waar we een tuin vol tropische planten hadden. Ik was beste vrienden met de tuinman en bracht elke vrije minuut met hem in de tuin door, ook omdat ik twee zusjes had die liever met elkaar speelden dan met mij. Daarna hebben we nog vijf jaar in de Verenigde Staten gewoond, ook in een prachtige omgeving, in de bergen van North Carolina, voordat we terugkeerden naar Nederland. Maar mijn passie voor tuinen is nooit verminderd.’
Toch ben je rechten gaan studeren...
‘Ik had eigenlijk helemaal niet in de gaten dat mijn passie bij de natuur lag. In mijn vrije tijd tekende ik graag en ik bouwde ontelbaar veel terraria met minilandschappen voor slangen, spinnen en muizen die dan door aan elkaar geplakte wc-rolletjes door mijn kamertje renden. Maar om daar mijn vak van te maken, daar had ik nog niet over nagedacht. Dus ging ik, net als mijn vader, rechten studeren.’
Wanneer kwam het kantelpunt?
‘In Barcelona. Tijdens mijn studie ging ik daar een jaar naartoe voor een Erasmus-uitwisseling. Maar de lessen waren bloedsaai en boven- dien in het Catalaans en daar begreep ik niks van. Maar Barcelona zelf was geweldig, met zijn architectuur en de prachtige tuinen. Ik besloot om in dat jaar lessen op de kunstacademie te gaan volgen, zodat ik al dat moois kon tekenen. Daar ontdekte ik dat ik eigenlijk liever een creatief beroep had.’
En toen was het hek van de dam?
‘Nee, nog niet. Eenmaal terug in Nederland heb ik eerst mijn studie afgemaakt en kreeg ik een stageplek op de Zuidas in Amsterdam. Daar zat ik voornamelijk uit het raam te kijken en te bedenken hoe ik de kantoortuin kon verbeteren. Tot een collega tegen mij zei: “Volgens mij zit jij hier helemaal niet op je plek.” Hij had gelijk. Dit was niets voor mij. Toen pas ben ik gaan nadenken over wat ik nou echt wilde. Met mijn voorliefde voor tekenen en de natuur kwam ik uit bij het ontwerpen van tuinen. Dat is een beetje op bescheiden schaal voor God spelen, de natuur op een creatieve manier naar je hand zetten.’
Dan ben je nog geen tuinontwerper...
‘Daarvoor ben ik naar Engeland vertrokken, de bakermat van de tuinen. Volgens mij is dat het enige land waar tuinontwerp
tot kunst is verheven en waar bijna iedereen die je op straat tegenkomt tien soorten rozen kan opnoemen. Ik volgde een studie aan de Inchbald School of Design en kon daarna aan het werk bij de beroemde tuindesigner Arne Maynard, die net de opdracht had gekregen om de paleistuinen van het Koninklijk Huis in Jordanië te ontwerpen en wel een tekenaar kon gebruiken. Hij was mijn leermeester van wie ik waanzinnig veel heb geleerd. Als mijn verloving met een Engels meisje niet was geëindigd, was ik er misschien wel langer dan vijf jaar gebleven.’
Je bent blijkbaar weggegaan...
‘Na die relatiebreuk ben ik halsoverkop naar San Francisco vertrokken, ook omdat ik, na vijf jaar tekenen en ontwerpen, wel wilde weten hoe het is om echt met je handen in de aarde te werken. Ik begon onder aan de ladder, als tuinman, en leerde meteen een belangrijke les: mensen zien je niet staan als je in een overall door de tuin loopt en er is weinig respect voor mensen die met hun handen werken. Ik besloot toen dat ik dat anders wilde gaan doen als ik ooit mijn eigen bedrijf zou hebben.’
En dat is er uiteindelijk gekomen...
‘Eerst heb ik nog enkele jaren als ontwerper in de Verenigde Staten gewerkt. Anders dan in Engeland, waar tuinen volgens traditionele ontwerpen worden aangelegd, ging het hier meer over duurzaamheid, het creëren van biotopen, watermanagement en het restaureren van de natuurlijke habitat, dus dat was weer een heel andere manier van werken. Toen mijn werkvisum afliep en ik weer terug moest naar Nederland heb ik nog een poos voor Marcel Wolterinck gewerkt en daarna heb eindelijk mijn eigen studio opgericht.’
Wat heb je meegenomen naar je eigen studio uit al die ervaringen?
‘Dat een tuin niet alleen een verlengstuk is van je huis, maar ook de grens met de natuur eromheen moet laten vervagen. Borrowed landcapes, zo noemen ze dat in Engeland. In de tuin herhaal je dan iets dat in de omgeving voorkomt. Als er verderop een grote beukenboom staat, kun je met een beukenhaag in je eigen tuin dat verband leggen. En dat je met tuinen ook een verhaal kunt vertellen. Ik heb bijvoorbeeld ooit een tuin aangelegd die is gebaseerd op het liedje Unfinished Sympathy van Massive Attack, waarin het glooiende gazon verwijst naar de snaarinstrumenten,
de grote bomen die ritmisch worden herhaald de baslijn weerspiegelen en felle accenten in de vorm van bloemen het lied zingen. Dat kun je met elke tuin doen, als je het verhaal van de bewoners of de plek kent. In Rotterdam heb ik in een heel kleine tuin een catwalk van houten vlonders aangelegd voor de dochters die enorm van mode houden. Die eindigt bij de eettafel zodat ze elke avond voor het eten hun eigen show kunnen opvoeren. Prachtig toch? Voor mij zijn die verhalen de belangrijkste basis van elk ontwerp.’
Zou je niet liever tuinkunstenaar genoemd willen worden?
‘Zo voel ik me vaak wel, maar het grote verschil met bijvoorbeeld een kunstschilder is dat ik geen onbe- perkt canvas tot mijn beschikking heb. Om een nieuw kunstwerk te kunnen maken ben ik afhankelijk van de ruimte die mijn opdrachtgevers ter beschikking stellen. Maar daar komt binnenkort verandering in. Mijn vrouw Vera Tolstoj en ik hebben een boerderijtje in Umbrië gekocht met ruim drie hectare grond. Zij is restaurator en decoratieschilder, dus daar kunnen we ons allebei helemaal uitleven.’ pieterhessels.com
RESIDENCE NIEUWSBRIEF
Schrijf je hier in voor onze nieuwsbrief.
