Candy Dulfer over haar interieurstijl, liefde voor Japan en het wonen in een boerderij bij Amsterdam

Saxofoniste Candy Dulfer en haar verloofde Rafaël Nagelkerke wonen sinds eind 2024 in een verbouwde boerenstal onder de rook van Amsterdam. Na een brand en een renovatie van bijna twee jaar kreeg hun droomhuis eindelijk vorm. In dit interview vertelt Dulfer over haar verhuizingen, interieursmaak, Japanse invloeden en hoe haar leven als muzikant verweven is met haar woonstijl.

Nieuwe start in een voormalige boerenstal

Twee jaar lang moesten Candy Dulfer en haar verloofde Rafaël Nagelkerke geduld hebben voor ze hun nieuwe huis onder de rook van Amsterdam konden betrekken. Een brand gooide roet in het eten, maar nu geniet het muzikale stel volop van het eerste voorjaar in hun omgebouwde ‘boerenstal’.

Interieur en inspiratie: een leven vol stijl en creativiteit

Hoe belangrijk is interieur voor jou?

‘Wat huizen betreft ben ik verwend. Met mijn ouders heb ik altijd op leuke plekken met veel creativiteit, warmte en gezelligheid gewoond. Eerst hadden we een woonboot in Weesp. Mijn ouders hielden van uitgaan en hadden een bohemien rock-’n-roll- leven. Mijn vader Hans verkocht auto’s en werkte als muzikant. Daarna gingen we naar een voormalig tramstation in Broek in Waterland. Een prachtig dorp met leuke bewoners en een hippiesfeertje. Mijn vader heeft dat pand grotendeels zelf verbouwd tot woonhuis, alles was van hout. Er was niet veel geld, maar wel een hoop creativiteit. Mijn moeder kon stopcontacten vervangen en een lastige bank stofferen. Met haar ging ik altijd naar rommelmarkten voor tweedehands kleding en meubels. Gaandeweg ontwikkelde ik een eigen interieurstijl. Ik weet veel namen van grote ontwerpers en van hun werk.’

Ben je later vaak verhuisd?

‘O ja, ik ben een serial mover. Ongeveer iedere zeven jaar heb ik een nieuw huis. Toen ik op mezelf ging wonen, huurde ik eerst een etage aan de Amstel, daarna woonde ik hartje Amsterdam in de Langestraat, maar zonder tuin of dakterras. Later heb ik een landelijk huis laten bouwen in Grootschermer, waar ook mijn ouders wonen.
Toen mijn partner van destijds daar niet kon aarden, kozen we voor een designhuis aan het water in IJburg. Sinds ik samen ben met Rafaël hebben we in Osdorp en in Oost gewoond. Daar hadden we een leuk huis, maar met twee pubers werd het te klein. Ik kijk altijd naar mooie huizen, online en ook door langs adressen te rijden.’
Rafaël, in het voorbijgaan: ‘Candy is verslaafd aan Funda.’
Zij: ‘Ja, ik kan heel obsessief ergens mee bezig zijn. Bij alles wat met huizen en interieur te maken heeft, ga ik aan. Project “nieuw huis” vind ik net zo leuk als nieuwe muziek of een volgende tour.’

Droomhuis in Amsterdam: verbouwing, brand en herstel

Waarom is een boerderij in Amsterdam jouw droomhuis?

‘Door de sfeer, de ruimte en de ligging. Al was ik aanvankelijk niet overtuigd van de buurt. Mijn vriendin Nada van Nie zei: “Ga nou kijken” en wat blijkt: dit is het leukste deel van Amsterdam. Ons huis ligt vlak bij een mooie historische kern. Rafaël is bijna twee meter lang en vindt hoge plafonds heerlijk. Allebei groeiden we op in oude huizen, hij in de Jordaan en ik in Broek in Waterland. Toen we dit eenmaal gevonden hadden, was de financiering nog een lang traject. Het was de covidtijd en de muziekwereld lag stil. We hebben alles op alles gezet om dit huis te krijgen. In de jaren negentig is het heel goed verbouwd. Rafaëls vader, die architect is, heeft zijn collega die dit project gedaan heeft nog een brief geschreven om hem te complimenteren. We zijn heel blij dat veel historische elementen behouden zijn bleven. Het gaat me altijd aan het hart als alles eruit gesloopt is.’

Met welke ideeën en wensen hebben jullie de renovatie en inrichting aangepakt?

‘We houden van tegenstellingen: oud en nieuw, een strak eiland in een landelijke keuken. We hebben bewust gekozen voor houten kasten en oude schilderijtjes in boerenstijl van Rafaëls voorouders. Tijdens de verbouwing brak er brand uit, die alles bijna twee jaar stillegde. Dat was natuurlijk enorm schrikken, maar achteraf hadden we daardoor veel tijd om keuzes te maken en godzijdank waren we goed verzekerd. In het tuinhuis hebben we toen een slaapkamer ingericht, zodat we hier wel konden verblijven.’